Portret Doriana Graya: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 22:
* Ale nasza młodość nie powróci już nigdy(...) Przekształcamy się w obrzydliwe kukły prześladowane wspomnieniem namiętności, których zbyt się lękaliśmy, i wyrafinowanych pokus, którym nie mieliśmy odwagi ulec.
* Człowiek nie może być dość oględnym przy wyborze swoich wrogów. Ja nie mam ani jednego, który byłby głupcem.
** Zobacz też [[wróg]]
* Nikt z nas nie może znosić ludzi robiących te same błędy co my.
* Geniusz trwa dłużej niż piękno
** Zobacz też [[piękno]]
* Wierni znają trywialną stronę miłości, niewierni znają jej tragedię.
** Zobacz też [[miłość]] [[tragedia]]
* Ale najodważniejszy z nas boi się samego siebie.
** Zobacz też [[odwaga]] [[strach]]
* Tylko zmysły mogą uleczyć duszę, tak samo, jak tylko dusza może uleczyć zmysły.
* Prawdziwa piękność kończy się tam gdzie zaczyna się intelektualizm.
** Zobacz też [[piękno]], [[intelektualizm]]
* Nauczyłem się kochać tajemniczość. Ona jedna chyba może życie nasze uczynić niezwykłym i cudownym. Najpowszechdniejsza rzecz zyskuje urok, gdy się ją zachowuję w tajemnicy (...) Może to nierozsądne, ale mnie się wydaje, że taka tajemniczość wnosi w nasze życie trochę romantyzmu.
** Zobacz też [[tajemnica]]