Søren Kierkegaard: Różnice pomiędzy wersjami

'''[[w:Soren Kierkegaard|Sören Aabye Kierkegaard]]''' (1813-1855), duński filozof i teolog.

 

*Bez wiary potykamy się o źdźbło słomy, z wiarą przenosimy góry.

 

*Błoga bezczynność, daleka od bycia źródłem wszelkiego zła, jest raczej jedynym prawdziwym dobrem.

 

*Chrystus nie chce tych, co Go podziwiają, ale tych, co Go naśladują.

 

*Człowiek jest syntezą nieskończoności i skończoności, doczesności i wieczności, wolności i konieczności, jednym słowem, syntezą.

 

 

* Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to "mało" poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to "wiele" porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie.

 

* Do tego, żeby żyć zwyczajnie, trzeba mieć wiele odwagi.

 

*Gdyż, mówiąc po ludzku, śmierć jest rzeczą ostateczną i, mówiąc po ludzku, nadzieja istnieje, póki istnieje życie. Ale, rozumując po chrześcijańsku, śmierć nie jest czymś ostatecznym, jest tylko drobnym zdarzeniem w przebiegu całości, to znaczy życia wiecznego i, rozumując po chrześcijańsku, w śmierci jest nieskończenie więcej nadziei niż wtedy, kiedy po ludzku mówimy, że istnieje jeszcze życie, nawet życie w pełni zdrowia i sił.

** Źródło: ''Choroba na śmierć''

** Zobacz też: [[śmierć]], [[nadzieja]]

 

* Im bardziej człowiek się izoluje, tym bardziej natarczywi stają się nicponie i plotkarze.

 

* Ironia życia leży w tym, że żyję się je do przodu, a rozumie do tyłu.

 

* Każdy stan ma swoich zdrajców.

 

*Konieczność bycia kimś innym, niż się jest, stanowi dla człowieka źródło najgłębszej rozpaczy.

* Kto sam siebie oszukał, ten sam sobie przeszkodził w uzyskaniu wieczności. Bo wieczność nie pozwala z siebie kpić...

 

* Ludzie domagają się wolności słowa jako rekompensaty za wolność myślenia, której rzadko używają.

 

*Ludzie rozumieją mnie tak słabo, że nie rozumieją nawet moich narzekań na to, że mnie nie rozumieją.

 

* Mężczyzna w swojej żonie wielbi siebie.

 

* Możliwości są bardziej przerażające niż rzeczywistość.

 

* Najpewniejszym z milczeń nie jest milczeć, ale mówić.

 

* Nieskończoność i wieczność stanowią największą i jedyną pewność.

 

* Pan Bóg nigdy nie opuszcza swojego stworzenia. To raczej człowiek porzuca swojego Stwórcę.

 

* Rozpacz jest na granicy, gdzie poryw egoizmu nędznie bojaźliwego i dumnie uparta zuchwałość spotykają się w równej niemocy.

 

* Są ludzie, którym ordery przynoszą zaszczyt i ludzie, którzy przynoszą zaszczyt orderom.

 

* To, co człowiek pierwotny nazywa przerażającym, to, co wylicza ze spraw najstraszniejszych i nic już więcej nie ma do wymienienia, dla chrześcijanina jest ułudą; (...) co lęka dziecko, jest niczym dla dorosłego.

 

* Trzeba ugodzić śmiertelnie ziemską nadzieję, tylko wtedy można uratować siebie nadzieją prawdziwą.

 

* Uczeni w Piśmie wiedzieli, gdzie musiał się narodzić Mesjasz – ale siedzieli całkiem spokojnie w Jerozolimie. Trzej królowie zdani byli tylko na plotkę – ale ta plotka tak ich poruszyła, że podjęli długą podróż.

 

* W każdym małżeństwie to nie droga jest trudna, lecz trudności są drogą.

 

* Większość ludzi jest subiektywna w stosunku do siebie i obiektywna w stosunku do wszystkich innych; niekiedy aż za bardzo obiektywna.

 

* Zgorszenie zawsze sieją mężczyźni.

 

* Źródłem wszystkich naszych bied jest porównywanie.

 

* Życie można zrozumieć, patrząc nań tylko wstecz. Żyć jednak trzeba naprzód.

** Journalen 1843