Jerome K. Jerome: Różnice pomiędzy wersjami

'''[[wGrafika:Jerome K. Jerome.jpg|thumb|200px|Jerome K. Jerome]]''' (1859–1927), angielski pisarz i dramaturg

* A przecież noc niesie ukojenie i dodaje nam sił. W obliczu jej ogromu nasze codzienne zmartwienia pierzchają jakby zawstydzone swą małością. Dzień pełen był niepokoju i troski, serca wezbrały goryczą i gniewem, świat ukazał nam swe okrutne i niesprawiedliwe oblicze. Nadchodzi Noc i niczym najtkliwsza matka kładzie nam na głowie swa delikatną rękę, odwraca do siebie naszą zapłakaną twarzyczkę, uśmiecha się i chociaż nic nie mówi, wiemy, co chciałaby powiedzieć, tulimy rozpalony policzek do jej łona - i ból przechodzi.<br/>Czasem cierpimy tak dotkliwie, że stoimy przed nią w milczeniu, bo mowa ludzka nie jest zdolna wyrazić naszego bólu, i tylko jęk wyrywa nam się z piersi. Serce Nocy pełne jest litości. Nie mogąc ulżyć mękom, które nas dręczą, Noc bierze naszą dłoń w swe ręce, świat maleje pod nami i niknie w oddali, na czarnych skrzydłach Nocy wznosimy się na chwilę tak wysoko, że obcujemy z potężniejszą od niej Istotą. W cudownym blasku światła wiekuistego całe życie ludzkie leży przed nami jak otwarta książka. Wiemy już, że Ból i Męka są tylko aniołami Boga.

* Byle głupstwo, na które machnąłbyś ręką na suchej ziemi, doprowadza ciecię do szału, jeśli zdarzy się na wodzie.

* Genialni ludzie nigdy nie wcielają w czyn swoich ieałówideałów.

* Nigdzie tak dobrze nie można się utopić, jak w basenie koło stacji wodnej w Sandford. Prąd głębinowy jest tutaj niezwykle silny i jeśli siesię na niego napatoczysz, sprawa załatwiona. Obelisk oznacza miejsce, w którym dwie osoby utonęły podczas kąpieli. Schodków pod tym pomnikiem używają jako skoczni młodzieńcy, którzy chcą sprawdzić, czy to miejsce rzeczywiście jest niebezpieczne.

* Stale odnoszę wrażenie, iż robię więcej, niż powinienem. Nie znaczy to, że mam wstręt do pracy - proszę dobrze mnie zrozumieć. Lubię pracować, a nawet palę siesię do roboty. Praca tak mnie urzeka, że mogę całymi godzinami siedzieć i patrzeć na nią. Lubię mieć ją przy sobie - na samą myśl o rozstaniu serce mi pęka z żalu.

* Wodziliśmy oczami dokoła, potem spojrzeliśmy na siebie.<br/>- Do nieba został wzięty? - zapytałem.<br/>- Ale pasztetu chyba nie zabrali? - odparł Jerzy.<br/>Obiekcja ta miała swój ciężar gatunkowy, odrzuciliśmy wiecwięc hipotezę wniebowzięcia.

* Zdumiewająca to rzecz, że tak wcześnie można wstać , gdy się noc spędza na świeżym powietrzu. Opatulony pledem leżysz na deskach łódki, walizę masz za poduszkę i wcale nie marzysz o tym, żeby "jeszcze parę minut", jak to jest w twoim zwyczaju, kiedy wylegujesz się w puchach.