Guru: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
+ 1
m drobne redakcyjne
Linia 17:
* Należy rozważyć możliwość, że wyrażane przez guru przekonanie o słuszności własnych słów nie jest tak niewzruszone, jak się wydaje. Pewność siebie guru musi być systematycznie wzmacniana przez odpowiednią reakcję uczniów. Jak zobaczymy, niektórzy guru uniknęli stygmatyzacji, uznania za obłąkanych, a nawet umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym dzięki temu, że zgromadzili wokół siebie grupę uczniów uważających ich za proroków, a nie oszustów.
** Autor: [[Anthony Storr]], ''Kolosy na glinianych nogach. Studium guru'', Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2009, ISBN 9788374146517, s. 15.
** Uwaga: w oryginale ostatnie słowo powyższego cytatu: – „deluded”''deluded'' – zwiedzionych, oszukanych (Anthony Storr, ''Feet of Clay; Saints, Sinners, and Madmen: A Study of Gurus'', Free Press Paperbacks, Nowy Jork 1997, ISBN 0684834952, s. XV.)
** Zobacz też: [[uczeń]]
 
* Nawet pozornie skromni guru w rodzaju Rudolfa Steinera wyznawali megalomańskie przekonania o swoich nadludzkich mocach percepcyjnych i tworzyli fantastyczne systemy kosmogoniczne. Potrzeba pozyskiwania sobie zwolenników jest wyrazem odczuwanej przez guru potrzeby bycia kochanym i utrzymywania w mocy jego systemu wierzeń. Choć guru może do perfekcji opanować sztukę uwodzenia wyznawców, pozostaje mimo to postacią odizolowaną, pozbawioną bliskich przyjaciół, którzy mogliby skrytykować go na równych prawach. Status guru wymaga, by wszystkie relacje miały charakter ''de haut en bas'' [od góry do dołu]. Właśnie dlatego guru są kolosami na glinianych nogach.