Na dobre i na złe: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Foremniak Malgorzata.jpg|mały|<{{center>|[[Małgorzata Foremniak]],<br />odtwórczyni roli Zosi Burskiej</center>}}]]

'''[[w:Na dobre i na złe|Na dobre i na złe]]''' – polski serial medyczny emitowany przez [[TVP2]] od 7 listopada 1999, w środy o godz. 20:55.

: '''Agata''' (''uderzyła Jakuba drzwiami''): Przepraszam (…), nic się panu nie stało?

: '''Jakub''': A nie, nic (…), najwyżej nie będę miał dzieci!

: '''Agata''': (…) Może byłoby dobrze, żeby zobaczył pana lekarz? (…) na pewno panu pomogą!

: '''Jakub''': Muszę iść na operację!

: '''Agata''': Chyba jednak przecenia pan powagę tego wypadku, od razu operacja?

: '''Jakub''': Owszem, tylko że to ja będę operował!

: '''Agata:''' W ubiegłym roku nasz szpital pilotował reformę, wtedy kasa była pełna… Ale pilotaż się skończył…

: '''Zosia:''' I reforma się zaczęła.

: '''Pielęgniarka Magda:''' Siostra oddziałowa jest przy nim.

: '''Jakub:''' No, to mu akurat niewiele pomoże.

: '''Tadeusz:''' Kogo my zatrudniamy (…)?

: '''Bruno:''' Samych najlepszych (…).

: '''Jakub''': Masz jakieś zdjęcie matki?

: '''Tomek''': Ulubione zdjęcie matki! Nie wiesz, dlaczego, wujek?

: '''Jakub''': Nie mów do mnie „wujek”!

: '''Tomek''': To jak mam mówić? „Tato”?!

: '''Tomek:''' Demokracja?

: '''Jakub:''' Powiedzmy – monarchia oświecona.

: '''Tadeusz:''' Mięśnie poszarpane, kość przepiłowana… zastanawiam się (…), czy amputacja nie byłaby rzeczą rozsądniejszą.

: '''Jakub:''' (…) Może byśmy spróbowali, profesorze? To jednak piłkarz.

: '''Tadeusz:''' I to ma być jedyny powód za utrzymaniem nogi?! (…) Nawet jeśli nam się to uda, to i tak już nie zagra.

: '''Grodecka, matka bardzo otyłego pacjenta:''' (…) jedzenie to jego największa przyjemność.

: '''Roman Grodecki:''' I składanie samolotów.

: '''Bruno:''' To niech pan składa tych samolotów dużo więcej.

: '''Roman Grodecki:''' Komu ja się mogę podobać?

: '''Zosia:''' No. Siedząc w domu w takim stanie, to chyba tylko pana matce.

: '''Tomek:''' Gdzie czujesz się najbezpieczniej?

: '''Agnieszka:''' Chyba jednak w domu.

: '''Tadeusz:''' Umawialiśmy się, że przyjdziesz rano, a jest 9.00.

: '''Monika:''' 9.00 to jest rano.

: '''Tadeusz:''' Nie, 9.00 to jest przedpołudnie (…).

: ''Monika, córka Tadeusza, odbywa staż w Leśnej Górze.''

: '''Monika:''' Żadnych szczególnych względów, sam pan widział.

: '''Bruno''' (''o dyrektorze''): Gruby taki jest.

: '''Tadeusz:''' Możemy o wszystkim zapomnieć.

: '''Dżana:''' Jeśli pan zdoła…?

: '''Tadeusz:''' Już zapomniałem.

: '''Jakub:''' To nie można było powiedzieć? Dałbym ci pieniądze, kupiłbyś sobie jakieś spodnie.

: '''Tomek:''' Spokojnie, na razie kupiłeś mi… bardzo elegancką sukienkę.

: '''Elżbieta:''' (…) czy jest coś, co ja powinnam wiedzieć…?

: '''Agnieszka:''' Na pewno mnóstwo rzeczy.

: '''Danuta:''' Co się stało (…)?

: '''Magda:''' (…) kłopoty osobiste.

: '''Danuta:''' Może będę mogła (…) pomóc?

: '''Magda:''' Nie. Stracę taką szansę.

: '''Danuta:''' (…) wykrztuś wreszcie, o co chodzi!

: '''Magda:''' Tak marzyłam… Mówił, że jeszcze przyjdzie, ale ja myślałam, że… że tak tylko mówi… A dzisiaj przyszedł, a ja mam dzisiaj dyżur… i prosiłam Kaśkę, żeby go wzięła… I ona już się prawie zgodziła, ale… W każdym razie z premiery nici, Krzysztof przyjdzie po mnie na darmo.

: '''Danuta:''' Krzysztof Siedlecki, tak? Ty masz ochotę iść na tę randkę?

: '''Magda:''' Siostra jeszcze pyta?

: '''Danuta:''' Uspokój się wreszcie, bo w takim stanie nie nadajesz się do pracy! Pacjentów chcesz straszyć? A poza tym jak ty będziesz wyglądać z takimi podpuchniętymi oczami na tej premierze, pomyślałaś? No, biorę za ciebie ten dyżur.

: '''Magda:''' Naprawdę?

: '''Danuta:''' A jak się będziesz głupio pytać, to się rozmyślę!

: '''Agnieszka:''' Ale wszyscy im płacą!

: '''Tomek:''' To będzie wszyscy minus jeden.

: '''Władysław, były mąż oddziałowej:''' Morfiny mi daj!

: '''Danuta:''' Ty oszalałeś?! Już ci wódka nie wystarcza?

: '''Jan:''' Trzeba wybaczać. Trzeba rozmawiać. Trzeba próbować się dla siebie zmienić.

: '''Grażyna:''' Myślisz, że mamy jeszcze szansę?

: '''Jan:''' Mam nadzieję. Musisz tylko jedno zrozumieć… że ja już więcej nie urosnę. Nie rozwiążę problemu łysiny. No i nie będę miał tyle wdzięku, co on.

: '''Grażyna:''' Wiesz, są ludzie tylko na dobre dni i inni na wszystkie. A tacy mogą być łysi, grubi, chodzić cały rok w jednej marynarce. Nie widziałam tego, wiesz? Byłam głupia.

: '''Kaśka:''' A ty mi zazdrościsz?

: '''Magda:''' Czego? Tego, że w 5 minut wskakujesz każdemu facetowi do łóżka?

: '''Kaśka:''' Nie każdemu, tylko takim, którzy mają przed nazwiskiem co najmniej „lekarz medycyny”.

: '''Jakub:''' Kocham cię.

: '''Zosia:''' Tak bardzo chciałam to kiedyś usłyszeć…

: '''Jakub:''' (…) mam nadzieję, że zniesiesz taki stres jak ślub ze mną.

: '''Agata:''' To oświadczyny?

: '''Jakub:''' Robię to pierwszy raz, nie mam doświadczenia. (…)

: '''Agata:''' Kochasz mnie?

: '''Jakub:''' Będziemy mieli dziecko.

: '''Agata:''' Nie będziemy mieli dziecka.

: '''Jakub:''' I co, dostałaś podwyżkę?

: '''Zosia:''' Raczej kopniaka.

: '''Jadwiga Ziemiańska:''' Zaczyna się kłócić z respiratorem.

: '''Zosia:''' Próbuje samodzielnie oddychać.

: '''Agata:''' Myślisz, że angażowałabym swój autorytet i dobro szpitala, żeby się na tobie odegrać?

: '''Jakub:''' Mam nadzieję, że nie.

: '''Monika:''' Mój tato jest tutaj szefem.

: '''Mikołaj Mellado:''' To przechlapane.

: '''Tadeusz:''' (…) myślałem, że (…) pomożesz mi wybrać garnitur.

: '''Monika:''' No jasne, że ci pomogę. A potem razem wyrzucimy tę obleśną aksamitną marynarkę.

: '''Tadeusz:''' O nie, tylko nie to! Jestem do niej bardzo przywiązany!

: '''Monika:''' Znacie się już ze… z 25 lat!

: '''Jakub:''' Sam jesteś?

: '''Bruno:''' Nie, z krasnoludkami.

: '''Bruno:''' No i jak się dzisiaj czujemy (…)?

: '''Pacjentka Karolina:''' Pan chyba dobrze.

: '''Elżbieta:''' (…) powiedz, że nic mu nie będzie. Obiecaj!

: '''Bruno:''' Chciałbym to powiedzieć. Ale nie mogę.

: '''Elżbieta:''' To mnie okłam. Okłam, ale tak, żebym w to uwierzyła!

: '''Burczykowa''' (''po operacji''): Żyję…?

: '''Ziemiańska, anestezjolog:''' Czy ja wyglądam na anioła?

: '''Mikołaj Mellado:''' Dziękuję.

: '''Zosia:''' Za co?

: '''Mikołaj:''' Że pozwoliłaś jej mnie dalej lubić.

: '''Krzysztof Siedlecki:''' Nie wie pani, gdzie mogę znaleźć Magdę?

: '''Bożenka:''' Zapewne w siódmym niebie. Znajduje się tam od pewnego czasu i chyba pan ma coś z tym wspólnego.

: '''Krzysztof:''' Ale bywa czasem w szpitalu?

: '''Bożenka:''' Tylko ciałem, duch unosi się gdzieś wysoko.

: ''Pielęgniarka Bożenka kolejny raz zarekwirowała ciężko choremu pacjentowi dużo papierosów.''

: '''Bożenka:''' I upycha to wszędzie, i za każdym razem znajduję to gdzie indziej.

: '''Bruno:''' A nie myślała pani o pracy celnika?

: '''Marek:''' Co pan czytasz? (…)

: '''Hr. Edward Ryszkiewicz:''' Książkę.

: ''Marek bał się narkozy.''

: '''Marek:''' Panie hrabio, a pana kiedyś usypiali?

: '''Hrabia:''' Tak, w dzieciństwie niania, ale lekarzom też się zdarzało.

: '''Gabriela:''' Proszę ręce umyć!

: '''Jakub:''' Myłem w szpitalu.

: '''Hrabia:''' Można?

: '''Marek:''' Siadaj pan.

: '''Hrabia:''' Mam nadzieję, że nie będę miał już wątpliwej przyjemności obcowania z panem.

: '''Marek:''' I vice wersal.

: '''Irena Smolis, ciężarna pacjentka:''' Widzi pani, ja nie mam męża…

: '''Monika:''' Ja też nie, ale to się zdarza.

: '''Jakub:''' Co tak na mnie patrzysz, jakbym wrócił z zaświatów?

: '''Tomek:''' A nie wierzyłeś, że lekarze też chorują.

: '''Jakub:''' My… myślałem, że to zwykłe prze… przeziębienie…

: '''Tomek:''' Proszę cię, tato, nie rób mi więcej takich numerów, dopiero co cię odzyskałem, nie chcę cię stracić.

: '''Marta:''' Ale mnie pan doktor przestraszył!

: '''Adam:''' Aż tak źle wyglądam?

: '''Hrabia:''' A co winien kwiatek jest?

: '''Abdul:''' Niech się pan nie obawia, jest plastikowy.

: '''Bożenka:''' A ksiądz…

: '''Ksiądz:''' Mam w samochodzie dziecko. (…) Ale to nie jest moje dziecko!

: '''Zosia:''' Co on tam napisał?

: '''Jakub:''' Jak to Bruno – samą prawdę.

: '''Policjant:''' Wychodzić, już!

: '''Burczykowa:''' Synku, ja nie jestem twoją koleżanką z podwórka, żebyś się tak do mnie odzywał.

: '''Jan, ojciec Jakuba:''' (…) pierwszym pacjentem był młody obiecujący pianista, miał obrażenia podobne jak Bruno.

: '''Jakub:''' No i?

: '''Jan:''' No i nie mogłem być na jego koncercie, bo przyjechałem na wasz ślub.

: '''Bożenka:''' Dziewczyny, co ja mam robić?

: '''Danuta i Marta:''' Pokochać!

: '''Marek:''' Tak mnie wkurrr…

: '''Hrabia:''' Panie Marku (…)! Wydaje mi się, że w tym wypadku milczenie będzie złote.

: '''Hrabia:''' Jaki pan ma stopień wojskowy?

: '''Michał Burzyca:''' Kapitan Michał Burzyca, starszy oficer IV Brygady Zmechanizowanej.

: '''Hrabia:''' Edward Ryskiewicz, major Armii Krajowej, kawaler orderu Virtuti Militari. Podlegacie mi, żołnierzu.

: '''Adam:''' Coześ se, chłopie, narobił?

: '''Pacjent, góral:''' Eee, doktór swój! (…)

: '''Adam:''' Chwała Boga, ześ go ciupaskom nie sieknął.

: '''Pacjent, góral:''' Bo zem jej nie wzion.

: '''Marta:''' Gdyby moje dziecko umarło, to ja… bym chyba razem z nim.

: '''Danuta:''' Tak się myśli, a potem się żyje jakoś… mimo wszystko.

: '''Jakub:''' A ty jesteś szczęśliwa?

: '''Edyta Kuszyńska:''' Bywam. (…) Tak jest bezpieczniej.

: '''Ziemiańska:''' Pomogła jej w tym siła wyższa.

: '''Tadeusz:''' Jaka siła wyższa?

: '''Ziemiańska:''' Dyrektor Kwiecińska.

: ''Edyta próbowała pocałować Jakuba, na co on nie pozwolił.''

: '''Edyta:''' Jednak jesteś nudnym mężem.

: '''Jakub:''' Może i nudnym, ale jednak mężem.

: '''Bruno:''' To może jesteście tak dorośli, że już nas nie potrzebujecie?

: '''Paweł:''' Tak dorośli to my nigdy nie będziemy.

: '''Adam:''' Mój brat grał na skrzypcach. I był dobry, naprawdę. Potem miał wypadek samochodowy, stracił dwa palce. No i… Oczywiście można żyć bez dwóch palców? Można. Można uczyć w szkole muzycznej, można… można robić tysiące innych potrzebnych rzeczy… Ale nie można grać na skrzypcach…

: '''Zosia:''' Nie wiedziałam, że masz brata.

: '''Adam:''' Bo już nie mam.

: '''Zosia:''' Nie wiem, co byśmy bez pani zrobili, gdyby pani odeszła.

: '''Danuta:''' Nie ma ludzi niezastąpionych.

: '''Zosia:''' Są, są.

: '''Danuta:''' A ile razy można przeżywać rozczarowanie?

: '''Zosia:''' Tyle razy, ile można mieć nadzieję.

: '''Hanna Kalinowska:''' Dzieci szybko zapominają.

: '''Zosia:''' Domu się nie zapomina.

: '''Adam:''' Pomyśleć, że taka efektowna powierzchowność idzie w parze z doktoratem z anestezjologii, ciekawe…

: '''Edyta:''' Prawidłowa budowa ciała nie przeszkadza kobietom w myśleniu. To mężczyznom prawidłowe proporcje ciała każą myśleć wyłącznie na jeden temat.

: '''Adam:''' Niech zgadnę, na jaki.

: '''Edyta:''' Niech pan nie zgaduje. To nie jest to, o czym pan myśli. Mężczyźni myślą wyłącznie o sobie. Oczywiście z pełnym zachwytem i samouwielbieniem.

: '''Rezerwista Staszek:''' Co to znaczy „na żywca”?

: '''Marek:''' No na pewno nie to, że ktoś cię tu poczęstuje browarkiem.

: '''Jacek:''' Pan zawsze zachowuje taki spokój.

: '''Adam:''' Wystarczy, że pacjenci się denerwują.

: '''Marek:''' A powiedz mi, jaka ty jesteś pora roku?

: '''Bożenka:''' Zima.

: '''Edyta:''' Bardzo źle dzisiaj wyglądasz… Słuchaj, kupię ci na imieniny świetny krem, jest cudownie odżywczy!

: '''Zosia:''' A działa przeciwzmarszczkowo?

: '''Jakub:''' Mówiłem ci już kiedyś, że jestem z ciebie dumny?

: '''Tomek:''' Taa, parę razy.

: '''Julka:''' Jeśli to ma być dziewczynka, to wolałabym, żeby jednak była podobna do ciebie, a nie do do Kuby.

: '''Zosia:''' No ja wolałabym jednak, żeby była podobna do Kuby.

: '''Julka:''' Może ma mieć jeszcze brodę i wąsy?

: '''Zosia:''' Proszę bardzo.

: '''Julka:''' Chyba rzeczywiście musisz być w Kubie bardzo zakochana.

: '''Zosia:''' Na zabój, tylko wiesz, co, Julka? Nie mów mu o tym, bo sobie mnie do końca owinie wokół palca.

: '''Zosia:''' Kuba, nic się między nami nie zmieniło?

: '''Jakub:''' No zmieniło się. Jeszcze bardziej cię kocham, a myślałem, że to niemożliwe.

: '''Danuta:''' Bożenko, to ty?

: '''Bożenka:''' Nie, największa idiotka świata.

: '''Monika:''' Miałeś zawał.

: '''Tadeusz:''' O, psiakrew.

: '''Jacek:''' Dolać pani mleka?

: '''Monika:''' Dolać i przestać mówić „pani”.

: '''Adam:''' Aniu, twoje serce…

: '''Ania, narzeczona przyjaciela Adama:''' Moje serce jest bardzo szczęśliwe, bo jestem zakochana.

: '''Bożenka:''' Tyle jest fajnych dziewczyn na świecie.

: '''Marek:''' Ale słońce jest tylko jedno.

: '''Bruno:''' Całe to dyrektorowanie zawsze mnie nudziło.

: '''Agata:''' Bo ty jesteś urodzonym chirurgiem.

: '''Adam:''' Ale on tego potrzebuje jak nikt inny.

: '''Agata:''' Nie jak nikt inny, ale jak kilka milionów ludzi w tym kraju.

: '''Julka:''' Po co rodzą się dzieci, skoro i tak później muszą umrzeć?

: '''Zosia:''' (…) ale mają przed sobą całe życie, wiele pięknych chwil. Warto żyć (…).

: '''Monika:''' Jedna nieudana randka to jeszcze nie koniec świata.

: '''Jacek:''' Jedna? Kto ci powiedział, że jedna? To była siódma i wcale nie najgorsza.

: '''Monika:''' Jak byłeś ubrany na tej randce?

: '''Jacek:''' W garnitur.

: '''Monika:''' Niedobrze.

: '''Fotoreporter:''' Zniszczyłeś mój aparat!

: '''Adam:''' Nie aparat, tylko film! Wynocha, bo nie ręczę za siebie!

: '''Fotoreporter:''' Jeszcze się policzymy!

: '''Adam:''' Tak, ja już liczę do dziesięciu, żeby ci nie dać w mordę.

: '''Lidka, agentka Niki:''' Beze mnie byłabyś nikim.

: '''Nika:''' Teraz jestem kimś jeszcze marniejszym.

: '''Agata:''' Kalarus kazał mi właśnie przygotować zwolnienie z pracy dla Marka…

: '''Bruno:''' Teraz, kiedy Marek ma takie kłopoty? Nie może go zwolnić.

: '''Agata:''' Bo?

: '''Bruno:''' Marek jest chory, ma zwolnienie lekarskie.

: ''Kalarus odmówił przyjęcia pacjenta, który przez decyzję o transporcie do odległego szpitala zmarł.''

: '''Kalarus:''' A gdyby zmarł u nas, to dopiero byśmy mieli.

: '''Monika:''' Co? Popsutą statystykę?

: '''Zosia:''' Mówiłam ci, że cię kocham?

: '''Jakub:''' Coś kiedyś wspominałaś. Mam nadzieję, że jeszcze to kiedyś usłyszę.

: ''W areszcie.''

: '''Bożenka:''' Nie wiedziałam, że będzie mi ciebie tak brakowało.

: '''Marek:''' Mi ciebie brakuje każdej minuty.

: '''Paweł:''' Po czym poznać, że dziewczynie na tobie zależy?

: '''Bruno:''' No więc tak… jest to problem złożony… ale… jak patrzy ci w oczy, jak uśmiecha się do ciebie (…), jak na twój widok poprawia sobie włosy (…).

: '''Paweł:''' Nigdy nie widziałem, żeby mama poprawiała sobie włosy za każdym razem, kiedy ciebie widzi.

: '''Bruno:''' (…) my jesteśmy od wielu lat małżeństwem, trudno wymagać od niej, żeby czochrała się przez 20 lat.

: '''Tomek:''' Tak szybko pyta?

: '''Student, kolega Tomka i Ani:''' Tak szybko oblewa.

: '''Student:''' A ty dzisiaj nie zdajesz?

: '''Ania:''' Zdaję. (…) dlaczego pytasz (…)?

: '''Student:''' Ale nie jesteś odpowiednio ubrana. Nie wiesz o tym, że Sarapata toleruje tylko blondynki ubrane na niebiesko?

: '''Ania:''' Ups. Nie wiedziałam. (…)

: ''Później na egzaminie.''

: '''Profesor Sarapata:''' Bardzo podoba mi się pani odpowiedź. Po pierwsze, dlatego że jest pani pierwszą studentką, która nie ubrała się w ten smutny odcień bluesa, a po drugie, jest pani znakomicie przygotowana. (…) Pani Anna Bochenek zalicza u mnie na pięć, a pan Tomasz Burski powinien się cieszyć, że weszliście razem.

: '''Zosia:''' Niełatwo się z panem rozmawia.

: '''Wiktor:''' Łatwo znaczyłoby nudno.

: '''Stefan:''' I co?

: '''Zosia:''' Odpowiedziałabym ci brzydko.

: '''Tomek:''' Naprawdę tak pomyślałaś?

: '''Ania:''' Żartujesz? Przeczytałam w gazecie.

: '''Zosia:''' Nie można tak odjeżdżać bez pożegnania.

: '''Wiktor Ostrowski:''' Bywa, że bez pożegnania lżej.

: '''Dziennikarz:''' (…) dlaczego pan to robi? Przecież to ryzykowne (…).

: '''Jakub:''' Bo tak trzeba

: '''Jakub:''' Trzeba operować tego człowieka.

: '''Komisarz Żarski:''' Tego bandytę.

: '''Jakub:''' Człowieka.

: '''Jerzy, pacjent szpitala:''' Powiedz jeszcze: „A nie mówiłam?”

: '''Anita, jego żona:''' A nie mówiłam?

: '''Jakub:''' Tylko nie mów: „A nie mówiłem?”

: '''Tomek:''' Dobra, powstrzymuję się.

: '''Elżbieta:''' Przecież chcesz mieć piękną żonę.

: '''Bruno:''' Nie.

: '''Elżbieta:''' Nie?

: '''Bruno:''' Ja mam piękną żonę.

: '''Bruno:''' Normalnie już nic nie będzie.

: '''Michał Kalita:''' (…) obyś ty nigdy nie zrozumiał, co to znaczy ból ojca po stracie jedynego dziecka. Ale wiem, że trzeba żyć…

: '''Bruno:''' Jak żyć? Jaki ja mam powód, żeby wstać, ogolić się, iść do pracy?

: '''Michał:''' Jest powód. Leży tu w łóżeczku – twój syn. Musisz mu wynagrodzić to, że nie ma matki.

: '''Stefan:''' (…) za chwilę nie będę miał za co leczyć ludzi!

: '''Kalarus:''' To nie lecz pan!

: '''Monika:''' Pomyłkę czasem się wybacza.

: '''Jakub:''' Pomyłkę tak, ale nie oszustwo.

: '''Igor:''' Chciałbym, żebyśmy znowu byli kumplami.

: '''Tomek:''' Ja mam duże poczucie humoru, ale teraz chyba mnie przeceniasz.

: ''Przed kościołem.''

: '''Adam:''' A pan tak sam, panie dyrektorze?

: '''Stefan:''' Jak to – sam?

: '''Adam:''' No chyba nie bierze pan ślubu z doktorem Mejerem?

: '''Agnieszka:''' Byłam w ciąży (…).

: '''Bruno:''' Poroniłaś?

: '''Agnieszka:''' Zabiłam własne dziecko.

: '''Agnieszka:''' Tak bardzo was zawiodłam (…).

: '''Bruno:''' Najbardziej zawiodłaś siebie.

: '''Bruno:''' Jak się możemy ratować?

: '''Agata:''' Ostrymi cięciami w wydatkach.

: '''Jakub:''' Tylko co tu ciąć? Chyba waciki na pół.

: '''Student:''' Mamy opisać wszystkie przypadki czy tylko wybrane?

: '''Tadeusz:''' A leczyć będzie pan wszystkie przypadki czy tylko wybrane?

: '''Student:''' Myślałem, że będziemy leczyć tylko te, które się da wyleczyć.

: '''Bruno:''' Miałem dołek chwilowy.

: '''Jakub:''' Dołek? To raczej jak lej o bombie wygląda.

: '''Zosia:''' (…) dlaczego pani nie powiedziała, że jest chora?

: '''Ewa, pacjentka:''' Nigdy nie mówię. Boję się. (…) Od kilku lat mam ataki epileptyczne. Nauczyłam się, że dopóki ludzie nie wiedzą, jakoś daję sobie radę. Ale jak się wyda, to mam same kłopoty. Ludzie jak słyszą słowo „padaczka”, to traktują mnie jak trędowatą. (…) boją się.

: '''Zosia:''' Mówiłam ci, że cię kocham?

: '''Jakub:''' Poczekaj… coś pamiętam… W maju zeszłego roku chyba coś…

: '''Bruno:''' Zabiorę cię teraz na USG, dobrze?

: '''Monika:''' A ja muszę przy tym być?

: '''Bruno:''' No, badanie mojego kolana na nic się nie przyda.

: '''Zosia:''' Nie sądziłam, że jest pan taki młody (…). Trochę inaczej sobie pana wyobrażałam.

: '''Michał Niedźwiecki, psycholog:''' Z długą siwą brodą?

: '''Jacek:''' Miałeś kiedyś złamane serce?

: '''Adam:''' Ciągle mam.

: '''Agata:''' Która godzina?

: '''Maciej:''' Szczęśliwi czasu nie liczą.

: '''Agata:''' Ale szczęśliwi też czasem chodzą do pracy.

: '''Jakub:''' A co to jest miłość?

: '''Gabriela:''' Nie wiesz? To jest zaufanie. A nawet wybaczanie.

: '''Pan Pliszka:''' Dr Zybert ma dziś wolne?

: '''Jacek Mejer:''' Jest na urlopie.

: '''Pan Pliszka:''' Karaiby czy Szczyrk?

: '''Jacek:''' Ciąża.

: '''Adam''': Ja nie zrobię panu Kowalskiemu tej operacji plastycznej. Po pierwsze, dlatego że nie ma wszystkich szczepień, a po drugie, dlatego że uważam, że jest on niebezpiecznym człowiekiem i nie warto z nim wchodzić w jakiekolwiek układy.

: '''Dr Drzewiecki''': Panie doktorze, albo pan przestanie się migać od swojej pracy, albo skończymy tę zabawę.

: '''Michał Sambor''': (…) kto ci zdjął ten gips?

: '''Patrycja Sambor''': No, lekarz z przychodni.

: '''Michał''': Dlaczego ci nie zrobił roentgenu? To był jego zasrany obowiązek.

: '''Karolina Orlicka''': Czy ktoś mi powie, kim jest ten człowiek?

: '''Bożenka''': To jest… To jest.. mój mąż.

: '''Pacjent Ducik:''' I co, gronkowiec?

: '''Adam:''' Pawica, miło mi.

: '''Bożenka:''' (…) ona jest staroświecka.

: '''Ruud:''' To niech sobie będzie stara świeczka.

: '''Krzysztof:''' Chciałem dobrze…

: '''Monika:''' A wyszło źle – jak zwykle.

: '''Witek:''' Co mam zrobić z tym koniem?

: '''Adam:''' Nie wiem… ożeń się z nim…?

: '''Monika:''' Podobno miłość czyni cuda.

: '''Krzysztof:''' Tak? Nie znam takich badań klinicznych…

: '''Pacjent Radek:''' Ja sam sobie mogę wybierać lekarza! Czytałem o tym w gazecie!

: '''Krzysztof:''' Nie takie głupoty dziennikarze wypisują.

: '''Witek:''' Czuję od niej fajki. W jej przypadku to jest samobójstwo.

: '''Edyta:''' A w twoim nie?

: '''Agata:''' Martwię się o Marcina i Przemka.

: '''Witek:''' Myślisz, że coś ich łączy?

: '''Tadeusz:''' Po cholerę mnie to?!

: '''Stefan:''' Jak to po cholerę? Będziesz miał się z czego napić!

: '''Witek:''' Agata, gdzie jest herbata?

: '''Agata:''' Na stole, matole.

: '''Witek:''' (…) co by pan zrobił, gdyby się okazało, że nie ma pan padaczki?

: '''Fryderyk:''' Prawo jazdy.

: '''Przemek:''' Nie będę asystował cały czas!

: '''Witold:''' Ty chyba dzisiaj powinnaś leżeć.

: '''Lena:''' Ale ja nie mam grypy, tylko raka.

: '''Agata:''' W medycynie powinniśmy opierać się na pewnikach.

: '''Witold:''' Na pewnikach opiera się matematyka. Medycyna opiera się na intuicji, prawdopodobieństwie i szczęściu.

: '''Witold:''' Praca nie jest najważniejsza.

: '''Paweł Lewicki:''' A co jest?

: '''Witold:''' Zdrowie, miłość, przyjaźń. (…) I seks, proszę pana.

: '''Gunia:''' Ale wyleczy go pan?

: '''Michał Sambor:''' Nie jestem cudotwórcą.

: '''Michał:''' Ma pani niedowagę.

: '''Córka pacjenta:''' Wal się!

: '''Zosia Stankiewicz:''' A jaki jest pański styl? Po kozacku?

: '''Piotr Gawryło:''' Ale nie na oślep.

: '''Bożena:''' Teraz to już po herbacie!

: '''Ruud:''' Co ma herbata z tym wspólnego?!

: '''Marcin:''' To jak mogę jej pomóc?

: '''Wiktoria:''' Po prostu bądź przy niej.

: '''Marcin:''' Tylko tyle?

: '''Wiktoria:''' Aż tyle!

: '''Zofia''' (''robiąc wywiad przed operacją''): Co z pańskim sercem?

: '''Prof. Soszyński:''' Jest zajęte.

: '''Paweł Gracz:''' Tu nic nie ma (…) Według mnie wszystko jest w porządku, ręczę za to głową. (…)

: '''Piotr Gawryło:''' Chcę zrobić dziewczynce jeszcze USG. Wolałbym, żeby nie stracił pan głowy.

: '''Prof. Soszyński:''' Masz świetny kontakt z dziećmi.

: '''Piotr:''' Bo krótki.

: '''Piotr:''' Zaczynam się powtarzać.

: '''Zosia:''' Brak magnezu.

: '''Lena:''' Dr Gawryło. Nakryłam go z nagą pacjentką w dyżurce.

: '''Witold:''' Nie zapukałaś?!

: '''Paweł:''' Jestem mężem Agaty Lewickiej, my jutro wylatujemy w podróż poślubną do Tunezji, ale…

: '''Elżbieta:''' Bardzo mi przykro. Niestety nie będzie mógł się pan z nią zobaczyć.

: '''Michał:''' Chce pani pozbawić nas praw rodzicielskich?

: '''Pani Profesor:''' Sąd o tym zdecyduje.

: '''Michał:''' Nikt nigdy nie odbierze mi mojego syna.

: '''Ojciec Miłosza:''' Nie trzaskaj drzwiami i zderzak już mi rozwaliłeś, jeszcze guma.

: '''Miłosz:''' Wal się!

: '''Ojciec Miłosza:''' Co ty powiedziałeś?

: '''Miłosz:''' Nie gadam z tobą, rozumiesz.

: '''Ojciec Miłosza:''' Słuchaj, więcej do tego wozu nie wsiądziesz. Jeździsz jak baba.

: '''Miłosz:''' Baba?

: '''Ojciec Miłosza:''' Miłosz.

: '''Ojciec Miłosza:''' Miłosz, co ty?

: '''Miłosz:''' Nic o mnie nie wiesz!

: '''Ojciec Miłosza:''' Miłosz.

: '''Miłosz:''' No spróbuj, uderz mnie!

: '''Adam Krajewski:''' Odłóż pręt.

: '''Miłosz:''' Uderz mnie!

: '''Adam Krajewski:''' Odłóż to, spokojnie, jestem lekarzem z tego szpitala. Odłóż to. Bierzcie go na izbę.