Witold Kieżun: Różnice pomiędzy wersjami

* (…) budowanie wrażenia, że wychowywanie dzieci jest jakimś strasznym upokorzeniem, że praca w domu, zarządzanie nim to krzywda, jest nonsensowne. Trzeba też odbydowaćodbudować poczucie wartości rodziny. Ona jest skarbem, daje naprawdę wiele. Moje dzieci mieszkają za granicą, ale przecież moje kontakty z nimi są największym skarbem. Ja czekam na wizyty córki i na rozmowy z synem. Oni nie muszą mi pomagać, często to ja pomagam im, ale wiem, że mogę na nie liczyć. Nie wyobrażam sobie nawet, jak bym się czuł, gdybym nie miał dzieci. Radość rodziny to jest największego rzędu satysfakcja.