Edward Stachura: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m →‎O Edwardzie Stachurze: Mętrak - więcej
→‎O Edwardzie Stachurze: Bieńkowski - więcej, a nie: wyrwane z kontekstu
Linia 297:
** Źródło: „Współczesność” 15/1966, cyt. za: Marian Buchowski, ''Edward Stachura. Biografia i legenda'', Opole 1993, ISBN 8385971009, s. 73.
 
* Song ma swoją tradycję odrębną. Żywioł, spontaniczność jest jego, jeśli się tak można wyrazić, modelem. U nas za jedyną świadomą próbę nawiązania do tego gatunku uważam twórczość piosenkarską Edwarda Stachury. Stachura pisze właśnie songi. (…) Przy pierwszej lekturze tego zbiorku nieświadom zrazu zamiaru poety, sam tę książeczkę odebrałem, mało powiedzieć, niechętnie. Ani to wiersze, ani to piosenki. Jeśli wiersze, to złe, jeśli piosenki – niezręczne. (…) Estetyczne prawidła poezji czy piosenki nie przystają do tych utworów, bo są to bardzo interesujące i przekonywujące próby uzyskania spontaniczności prymitywu, gdzie nie o doskonałość wyrazu chodzi, ale o zapisanie nie zafałszowanej przez żadną konwencję emocji.
* (…) jeśli wiersze, to złe, jeśli piosenki – niezręczne (…).
** Autor: [[Zbigniew Bieńkowski]] o tomietomiku ''Piosenki''.
** Źródło: „Kultura” 3/1974, cyt. za: Marian Buchowski, ''Edward Stachura. Biografia i legenda'', Opole 1993, ISBN 8385971009, s. 115.
 
* Naprawdę życie Stachury jest życiopisaniem.