Magdalena Mielcarz: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Mówi się, że jak Bóg zamyka drzwi, otwiera okno. Zawsze chciałam nagrać płytę, ale nigdy nie mogłam się zdecydować, bo ciągle działo się coś innego. Kiedy zaszłam w ciążę, naszła mnie straszna myśl, że oto skończyło się moje życie zawodowe. Są ludzie, którzy uważają, że można robić poważną karierę i być dobrym rodzicem, ale moim zdaniem to totalna bzdura. Ktoś zawsze cierpi. Dlatego byłam taka zdołowana, myślałam: „Boże, co ja zrobiłam, moje pełne wrażeń i podróży życie jest zrujnowane”. Po czym okazało się, że jednak otworzyło się okno. Dzięki temu, że siedzę w jednym miejscu, mogłam zająć się płytą. Mogę się do tego przygotować, chodzić na lekcje śpiewu.

 

* Stany nauczyły mnie odwagi. Jest tam takie powiedzenie: „Stay on the track”, czyli – trzymaj się toru. Jeśli praca z kimś ci nie wychodzi, trudno, może uda się z kimś innym, ale trzymaj się toru. Jak mówi Wojciech Młynarski: „Róbmy swoje,/Może to coś da? Kto wie?...”. Uwielbiam to zdanie.

 

* Mam w sobie takie nastawienie do ludzi, świata, że sprawy ułożą się tak, jak mają się ułożyć. Kiedyś patrzyłam na wszystko, czego nie mam. Dziś odwrotnie. Mam czym nakarmić siebie i dziecko, dach nad głową. Jest takie żydowskie powiedzenie, które jest istotą związku: „tam, gdzie jest miłość, żaden pokój nie jest za mały”. Żyję w poczuciu wdzięczności. Może to śmieszne, ale ja jestem z tego bardzo dumna. Codziennie, tuż przed pójściem spać, w notatniku w telefonie, piszę sobie trzy rzeczy, za które jestem tego dnia wdzięczna. I nagle okazuje się, że wszystko to kwestia perspektywy.

 

* Jestem dorosłą osobą i umiem rozpoznawać swoje uczucia. Moje życie i moje marzenia są dla mnie ważne. Jeżeli sama ich nie zrealizuję, to będzie to tylko moja wina. Ktoś może sobie pomyśleć: „Boże, czym ona się tak podnieca? Pisze jakieś trzy piosenki na krzyż, z jakimiś tam muzykami, którzy nawet nie są gwiazdami”. A dla mnie to bardzo wiele! Nie muszę występować na wielkich scenach – nie chodzi mi o spełnienie zewnętrzne tylko wewnętrzne.

 

* Jestem Magdą Mielcarz – istotą głodną życia.

 

* Jestem dzieckiem komunizmu, wychowanym w blokowisku, które miało jednego misia i jeden dres z Pewexu. Wyrosłam w rzeczywistości, w której wszyscy mieli po równo, czyli nic. Jeździliśmy na wakacje na wieś, do babci, chodziliśmy tam umorusani od stóp do głów, przeszczęśliwi, bawiąc się patykami w lesie. Przy słabym poziomie życia materialnego, w Polsce było ogromne bogactwo kulturowe. Znaliśmy kultowe płyty jazzowe na pamięć. Stawialiśmy treść ponad formę. Nadal się tym karmię. Nie marzę o markowych torebkach tylko o pięknym polskim tekście do piosenki. To mój wielki skarb, którego nigdy nie oddam.

 

* My, Kobiety jesteśmy uczone od małego spełniać pewne oczekiwania, zachowywać się i wyglądać w określony sposób. Jestem zmęczona (…) spełnianiem czyichś oczekiwań, tańczeniem jak mi zagrają. Jestem (…) dojrzała kobietą, ubieram się jak chcę, maluję jak chcę, mówię co myślę. Dzisiaj spełniam SWOJE oczekiwania.