Camilo Cienfuegos: Różnice pomiędzy wersjami

* Fidel ustalił, że byliśmy głównymi szefami rewolucji i to w kolejności: Fidel, Raul, Huber Matos, Camilo i Che Guevara. Ale zaraz po pierwszych dniach triumfu, w pierwszych miesiącach 1959 roku, zaczął się źle wyrażać o Camilu. Mówił, że popełnił błąd, mianując go zwierzchnikiem sił zbrojnych. Że Camilo jest dandysem, że za dużo pije i że za bardzo lata za babami. Camilo był zaniepokojony pojawiającym się po rewolucji komunizmem. Dużo o tym rozmawialiśmy, ja i on. To bardzo ciekawe, że w ostatnim przemówieniu Camila z Pałacu Prezydenckiego, w akcie potępienia dla mej osoby, Fidel kazał mu przemawiać jako przedostatniemu, przed sobą, i wiadomo było, że miał mówić o mnie. A jednak nawet nie wymienił mojego nazwiska i zakończył przemówienie, wygłaszając słynne wersy Bonifacia Byrne'a o fladze. Kazano mi słuchać tego przemówienia w celi w Castillo del Moro i byłem zaskoczony, że nawet o mnie nie wspominał ani nie kazał stawiać mnie pod ścianą. Myślę, że to zdecydowało o wyroku śmierci na niego. Potem dostałem w więzieniu tajne wiadomości od Camila, przekazane przez wysłannika Estado Mayor, że mam uciekać, bo mnie rozstrzelają. Jego zniknięcie dwa dni później potwierdziło moje przypuszczenia o tym, że CastoCastro chciał się go pozbyć.