Józef Mackiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

* Do Mackiewicza nikt nie chciał się przyznać i dlatego, że taki literacko zacofany, i dlatego, że okropny reakcjonista, ale czytali, aż im się uszy trzęsły. Pośród znanych mi polskich literatów nikt tak nie pisał. Szlachcic szaraczkowy, jak go nazwałem, z tych upartych, wzgardliwych, zaciekłych milczków, pisał na złość. Na złość całemu światu, który czarne nazywa białym i nie ma nikogo, kto by założył [[veto]]. I właśnie w tej pasji jest sekret jego stylu.

* Poznaj tych, co się nie bali, tych co się poświęcali,<br />za honor i ojczyznę życie oddawali.<br />Tych, co przetrwali i niezmienni pozostali,<br />tych, co przeżyli i tych, co skonali.<br />Prawda, pamięć i sprawiedliwość,<br />bez siebie nazwajemnawzajem te wartości muszą zginąć.<br />Dla autora tychże stwierdzeń ważna była polska sprawa.<br />On także powiedział: „Tylko prawda jest ciekawa”.

* Świetny pisarz, straszny antykomunista, z absolutną manią. Dla niego agentem sowieckim był nawet papież i nie wiadomo kto. A ja mu się naraziłem. Mianowicie Jasienica mi naopowiadał, (…) że Mackiewicz kolaborował, że wydawał [[„Gońca”]] – takie pismo w Wilnie, proniemieckie, i ja w pierwszym wywiadzie w 1957 roku z Giedroyciem coś takiego powiedziałem, że dziwię się, iż drukujecie Józefa Mackiewicza – to kolaborant. On mi to popamiętał i jeździł po mnie przez wiele lat jak po łysym koniu. Zrobił z nas agentów (…), ale był to naprawdę bardzo dobry pisarz. Z pewną manią, ale ciekawy.