Teatr: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
-- (nieistotne) Znacznik: Anulowanie edycji |
||
Linia 1:
'''[[w:Teatr|Teatr]]''' – rodzaj sztuki widowiskowej.
{{IndeksPL}}
[[Plik:Theater Orange.jpg|mały|
==A==
* Argument, że człowiek czegoś nie zrozumiał, miał dla nas znaczenie wiele lat temu. Jak człowiek wtedy czegoś nie zrozumiał, to źle to świadczyło o utworze. Tym ludziom nikt nie decydował się powiedzieć: jeśli nie zrozumieliście, to albo jesteście nie dość rozwinięci intelektualnie, albo coś się dzieje z waszą psychiką… Dzisiaj oświadczenie „ja nie rozumiem” nie jest argumentem. I jeśli towarzyszka M. mówi „ja nie rozumiem”, to to jest jej zmartwienie, a nie teatru.
** Autor: [[Hanna Krall]], ''Właśnie powstał nowy teatr'', [w:] ''Na wschód od Arbatu'', Wydawnictwo Literackie, Kraków 1983, wydanie drugie rozszerzone, ISBN
==B==
Linia 21:
** Autor: [[Kazimierz Kord]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/naz.htm „Życie Warszawy”, 2 lutego 2006]
* (…) dzieciństwo w teatrze jest bardzo przyjemne. Widzi się wiele ciekawych rzeczy… Do tej pory pamiętam taki moment, gdy po przedstawieniu stałam za kulisami i mogłam na chwilę wejść na scenę. I nagle zrobiło mi się tak jakoś dziwnie… Poczułam, że jestem w naprawdę szczególnym miejscu. Miałam wtedy zaledwie kilka lat, więc to musiało być naprawdę silne uczucie, skoro pamiętam je do dzisiaj! Ale, niestety: gdy w końcu sama zostałam aktorką, to się już nie powtórzyło. Na scenie zawsze towarzyszył mi stres czy skupienie, ale już bez takiego
** Autor: [[Hanna Mikuć]], [http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/821/Hanna-Mikuc-Zostalam-aktorka-przez-angine.html ''Hanna Mikuć – Zostałam aktorką przez… anginę'']
Linia 57:
* Kiedy widzę po zakończonym przedstawieniu, przedstawieniu będącym wielkim bełkotem pseudoartystycznym, nafaszerowanym wulgaryzmami, obscenami i obrazoburstwem, kiedy widzę, że po takim przedstawieniu publiczność na brawach wstaje i daje aplauz, to muszę przyznać, że jestem załamana. Zastanawiam się, co widzą ci ludzie, którzy siedzą obok mnie, i co widzę ja. Czy to są dwa różne widzenia? Czy to jest inna wiedza, z którą przychodzą oni, z którą przychodzę ja? Czy po prostu oni już zostali uformowani przez teatr.
** Autor: [[Temida Stankiewicz-Podhorecka]], wykład
* Kocham teatr i całkowicie świadomie wybrałam szkołę teatralną. Gdybym chciała grać tylko w filmach, to poszłabym do filmówki. Poza tym jestem przekonana, że scena jest jedynym miejscem, gdzie do perfekcji można opanować swój warsztat aktorski. Ostatnio więcej występowałem w filmie, ale w tej chwili ponownie zamierzam skupić się na teatrze. Ten powrót traktuję jako swego rodzaju oczyszczenie, powrót do źródła.
Linia 91:
* Nieodłącznym elementem teatru jest publiczność, pełni bardzo ważną rolę w spektaklu. Bez niej nie ma teatru. Teatr tworzy się dopiero w relacji sceny z widownią, w przytomności widza.
** Autor: [[Temida Stankiewicz-Podhorecka]], wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011
==S==
Linia 223 ⟶ 217:
** Autor: [[Petr Zelenka]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27691 wywiad, 2005]
* W życiu nie wrócę do teatru. To było masakryczne przeżycie. Wpakowałem się w gówno. W sztuce dla mnie najważniejsza jest wolność, a aktorstwo z wolnością nie ma nic wspólnego. To zniewolenie, pornografia. Robisz tylko to, co każe reżyser. Przeczytałem książkę „Aktor według Kantora” i tam jest to świetnie wytłumaczone. Aktor powinien być traktowany jak manekin i w sztuce ma o tyle znaczenie, o ile dobrze się komponuje na scenie. Śmieszy mnie, że aktorzy nadal myślą, że zmieniają świat, a tak naprawdę nic nie mają do powiedzenia. Ze starszymi aktorami jest inaczej. Oni coś przeżyli, zrozumieli, z nimi można pogadać. Najgorsi są młodzi gówniarze, którym palma odbija.
** Autor: [[Maciej Maleńczuk]], [http://polki.pl/viva_artykul,10012577,1.html ''Maciej Maleńczuk – Spowiedź skandalisty'']
|