Głód: Różnice pomiędzy wersjami

* Gdy już traw, korzonków, myszy, psów, kotek, ścierwa nie stało;, więźnie wyjedli, trupy, wykopując z ziemie wyjedli, piechota się sama między sobą wyjadła i ludzie łapając pojedli. Truszkowski, porucznik piechotny, dwu synów swych zjadł; hajduk jeden także syna zjadł; drugi matkę; towarzysz jeden sługę zjadł swego; owo zgoła syn ojcu, ociec synowi nie spuścił, pan sługi, sługa pana nie był bezpieczen; kto kogo zgoła zmógł, ten tego zjadł, zdrowszy chorszego pozbył. (…)[...] W tak tedy okrutnym głodzie nastąpiły rozmaite choroby, śmierci srogie, że na człowieka z głodu umierającego patrzeć z strachem i nie bez płaczu przychodziło, których wielem się napatrzył, ziemię pod sobą, ręce, nogi, ciało jako mógł żarł, a co najgorsza, że choćby rad umarł, a umrzeć nie mógł, kamień albo cegłę kąsał, prosząc Pana Boga, aby w chleb przemienił, ale ukąsić nie mógł.

* Świat stoi na progu największej klęski głodu w całych dziejach ludzkości. Jeżeli utrzymają się obecne tendencje, to na początku lat siedemdziesiątych klęska głodu obejmie wielkie połacie Indii, Pakistanu i Chin. (…)[...] Taka klęska przybierze ogromne rozmiary i ucierpi od niej setki milionów ludzi.