30 414
edycji
m
format, dr Zmiana
dodanie cytatów z wywiadu zamieszczonego w książce "Drżące kadry. Rozmowy o życiu filmowym w PRL-u" |
m format, dr Zmiana |
||
Linia 1:
[[Plik:Magdalena lazarkiewicz.jpg|mały|
'''[[w:Magdalena Łazarkiewicz|Magdalena Łazarkiewicz]]''' (ur. 1954) – polska reżyser i scenarzystka, z wykształcenia kulturoznawca. Siostra [[Agnieszka Holland|Agnieszki Holland]], wdowa po [[Piotr Łazarkiewicz|Piotrze]] oraz matka [[Antoni Łazarkiewicz|Antoniego]].
* Chcę stworzyć teatr bez etykietki.
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/oteatrzew.htm „Gazeta Wyborcza”, 27 września 2004]
Linia 9 ⟶ 8:
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kosmosn.htm „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 10 marca 2004]
* Istnieje przekonanie, że ludzie chorzy podlegają skodyfikowanym reakcjom, przechodzą przez kolejne fazy choroby w sposób podobny. Nie wierzę w to. Są przypadki, że tak silne doświadczenie coś niesamowitego w człowieku uruchamia. Sprawia, że „ta reszta” życia nie jest staczaniem się po równi pochyłej, degradacją, ale nabiera nowego sensu. Można je przeżyć intensywnie, twórczo, w sposób niezwykły, bo – trawestując wiersz Johna Donna (
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dowcipw.htm „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 4 listopada 2002]
Linia 17 ⟶ 16:
* Moja mama, Irena Rybczyńska, która była redaktorką naczelną czasopisma „Nowa Wieś”, odmówiła zamieszczania jakichś antysemickich treści. Została zwolniona, a w dodatku wpisano jej w papiery, że może podjąć pracę jedynie za połowę dotychczasowego uposażenia, a więc dostała klasyczny „wilczy bilet”. Zaczęliśmy żyć dużo skromniej, ale nie to okazało się najtrudniejsze. Najgorsza wtedy była atmosfera, ciągłe szczucie, potworna niechęć ze strony otoczenia. Do tego dochodziły wyjazdy wielu bliskich i znajomych, pożegnania na Dworcu Gdańskim. Do emigracji zmuszona została na przykład rodzina mojej najbliższej przyjaciółki, która musiała zostawić tu znajomych, chłopaka, cały świat. Pamiętam jej rozpacz i nasz strach, czy jeszcze kiedyś się spotkamy.
** Opis: o antysemickiej nagonce w 1968.
** Źródło: Piotr Czerkawski, ''Drżące kadry. Rozmowy o życiu filmowym w PRL-u'', Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2019,
** Zobacz też: [[Marzec 1968]]
Linia 30 ⟶ 29:
** Źródło: [http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20622 „Krytyka Polityczna”, 17 kwietnia 2010]
* (
** Źródło: „Film” 1986, nr 25
* Wrocław był wtedy, czyli pod koniec lat siedemdziesiątych, teatralną stolicą Polski. Miał Grotowskiego, teatr Kalambur, teatr pantomimy Henryka Tomaszewskiego, a także Festiwal Teatru Otwartego, na który przyjeżdżały najlepsze niezależne zespoły z całego świata. W ogóle sporo się tam działo – organizowano festiwal Jazz nad Odrą, tworzono świetne DKF-y. We Wrocławiu mieszkali też wspaniali ludzie. Z jednej strony otwarta na świat młodzież, z drugiej przedwojenna, lwowska inteligencja, a wszystko to ze sobą wymieszane, wielokulturowe, demokratyczne. Nikt mnie tam nigdy nie pytał, kim są moi rodzice. Na tle Wrocławia Warszawa wydawała mi się wtedy straszną prowincją.
** Źródło: Piotr Czerkawski, ''Drżące kadry. Rozmowy o życiu filmowym w PRL-u'',
** Zobacz też: [[Wrocław]]
Linia 42 ⟶ 41:
'''Zobacz też:'''
* [[:Kategoria:Filmy w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz|
{{
[[Kategoria:Polscy kulturoznawcy]]
[[Kategoria:Polscy reżyserzy filmowi]]
| |||