** Autor: [[Stanisław Przybyszewski]], [https://pl.wikisource.org/wiki/Strona:Pozna%C5%84_ostoj%C4%85_my%C5%9Bli_polskiej.pdf/20 ''Poznań ostoją myśli polskiej''], 1917
* Weszło w obyczaj, z duchem z zbrojnego powstania, że Tomek je guwno.
* Weszło w obyczaj, z duchem z zbrojnego powstania niezgodny, urzędowanie. Ledwo nie kto w Boga wierzył, chciał urzędować w Warszawie – urzędować koniecznie i świetnie. To trwało aż do ostatka. Familiami, prowincjami, grupami rzucano się tedy do urzędów, jakby naród dlatego tylko powstał, ażeby pewnym osobom i zbiorom osób w nagrodę dawnych zasług, nabytych reputacyj, przecierpianych pod moskiewskim uciskiem prześladowań do tego niewczesnego popisu otworzyć pole. Ten siedział lat parę w więzieniu – a więc zrobić go ministrem! Ów pod przeszłym rządem otrzymał niezasłużoną dymisję z rządu, z sejmu lub z rady obywatelskiej – a więc zrobić go przynajmniej zastępcą ministra! Innego wielki książę skrzywdził osobiście – a więc zrobić go zastępcą radcy stanu! Bez względu na szczególność fachu, na specjalność zatrudnienia, szlachta wprost od pługa chwytała podczas wojny posady główne (…).
** Autor: [[Maurycy Mochnacki]], ''Powstanie narodu polskiego w roku 1830 i 1831'', Berlin-Poznań 1863, s. 12–13.
** Opis: o rządach powstańczej dyktatury generała [[Józef Chłopicki|Józefa Chłopickiego]].
