Tomasz Raczek: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Nauczyłem się mówić bez wstydu: „Tak, lubię Mireille Mathieu!”. Następnym krokiem było powiedzenie otwarcie: „Tak, jestem gejem!”.

 

* To nieprawda, że teraz jest OK. Że przecież geje mogą żyć, jak chcą, nikt ich nie prześladuje, a kwestie spadkowe można wszak rozwiązać masowym pisaniem testamentów. Geje i lesbijki nie żyją u nas, jak chcą: są pod nieustanną społeczną presją, by wypierać się siebie, odgrywać fałszywe role niezakorzenione w ich naturalnych predyspozycjach i potrzebach.