Jürgen Thorwald: Różnice pomiędzy wersjami

 

* 6 maja zaczęły się pierwsze oficjalne prześladowania Niemców na ulicach Pragi. Okrążone oddziały niemieckie próbowały przy pomocy oddziałów szturmowych uwolnić Niemców z prowizorycznych więzień, ale większości z nich nie można już było w ten sposób pomóc. Tych, którzy w tych dniach zostali aresztowani i przeprowadzeni do prowizorycznych więzień, spotkał straszliwy los. Na ulicach czekali na nich Czesi ze wszystkich warstw społecznych, udowadniając, jak zaraźliwe są okrucieństwo i nienawiść. Napadali na nich, obrzucali kamieniami, opluwali i bili, czym się dało. Całe grupy niemieckich aresztantów, kobiet, mężczyzn i dzieci, musiały biec, z podniesionymi rękoma, zataczając się, pod gradem uderzeń i kopniaków. Kobiety, niezależnie od wieku, wleczono do najbliższych domów i lokali. Tam ścinano im włosy do gołej czaszki zwykłymi nożycami, a twarze ochlapywano farbą. Zrywano im suknie i malowano swastyki na plecach i piersiach. Na placu Wacława Niemców spędzono do podziemnych szaletów, zmuszając uprzednio do przeskakiwania na jednej nodze placu o obwodzie jednego kilometra, przy czym tłum bił ich, gdy choć raz drugą nogą dotknęli ziemi. We wszystkich miejscowościach zamieszkanych przez Niemców wyglądało to podobnie. Małe grupki niemieckich żołnierzy zabijano, znienacka rozstrzeliwano, wieszano, topiono w gnojownikach i toczono w beczkach, dopóki nie wyzionęli ducha. Niemcy, w przeważającej części żyjący w dużym rozproszeniu, stawali się bezradnymi ofiarami rozpętanych namiętności.