Kazimierz Lutosławski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Skrócenie notki do najważniejszych danych, usunięcie podziału tematycznego (niestosowanego w Wikicytatach), formatowanie, sortowanie, drobne redakcyjne, drobne techniczne |
||
Linia 1:
[[Plik:Kazimierz Lutosławski.jpg|mały|<center>Kazimierz Lutosławski</center>]]
'''[[w:Kazimierz Lutosławski|Kazimierz Lutosławski]]''' (1880–1924) – polski ksiądz
* Ażeby kraj wyzwolić od wszechświatowych wpływów żydowskich, ażby politykę polską na międzynarodowej arenie tak cennym partnerem, jakim od razu stała się polityka włoska w ręku Mussoliniego – trzeba naprzód w Polsce Naród Polski wyzwolić, tu raz skończyć z niewolą żydowską, złamać ostatecznie wpływy żydowskie we wszystkich bez wyjątku dziedzinach życia (…). (sic)
** Źródło: ''Ostatnia walka o niepodległość''; w: „Oświata. Bezpłatny dodatek tygodniowy do Gazety Polskiej”, nr 35, Kościan, 10 grudnia 1922 r., [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=409308 kopia w zbiorach WBC]
Linia 33 ⟶ 31:
* (…) precz z Żydami! (…) dziś w Polsce prawdziwą wojnę krzyżową musimy podjąć o wolność i niepodległość wewnętrzną, o wyzwolenie Narodu Polskiego z oków, w jakich go trzymają plugawe ręce wrogów krzyża.
** Źródło: ''Ostatnia walka o niepodległość''; „Myśl Narodowa” 1922, nr 48.
* Skaut jest karny i szczególnie posłuszny rodzicom i przełożonym. Wie on, że jego własna wola nie jest ostatnią racyą jego postępowania, ale poczucie obowiązku, wyższe prawo moralne, dobro społeczne – których wyrazem bywa wola powołanych przełożonych w życiu rodzinnem i narodowem, przewodników, mających komendę, w życiu skautowem.▼
** Źródło: [http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent?id=25612 ''Czuj duch! Szesnaście gawęd obozowych o idei skautingu'', Gawęda Pierwsza, Kraków 1913, s. 6].▼
* Skaut nie żyje dla siebie, ale całe życie jest sługą społeczeństwa, któremu z poświęceniem oddaje wszystkie swoje siły. (…) Obowiązek jest motorem jego czynów; obowiązki nie są mu ciężarem, ale życiem samem. W przełożonych widzi wyraz tego prawa, które mu obowiązek nakłada, i dlatego jest im wierny i stoi przy nich w dobrej i złej woli; nawet mówić źle o nich przy sobie nie pozwala.▼
** Źródło: [http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent?id=25612 ''Czuj duch! Szesnaście gawęd obozowych o idei skautingu'', Gawęda Pierwsza, Kraków 1913, s. 4].▼
* W stosunku do heretyków, którzy błąd swój z uporem utrzymują i ze szkodą innych dusz, wbrew wyjaśnieniom Kościoła go szerzą – sprawiedliwość wymagałaby najsurowszych kar; ich grzech jest taką winą, która zasługuje nie tylko na wyłączenie z obcowania wiernych przez wyklęcie, ale i na takie osądzenie, jak inne zbrodnie przeciw bliźniemu i przeciw porządkowi publicznemu: bo większą zbrodnią jest zatruwanie źródeł wiary i narażanie dusz ludzkich na chorobę i śmierć duszy, aniżeli zatruwanie studni, z której woda niesie śmierć tylko dla ciał tych, co z niej korzystają; i z tego tytułu, jeśli uznajemy karę śmierci za zabójstwo ciała za sprawiedliwą, tembard[z]iej za zabójstwo dusz przez szerzenie herezji, kara śmierci najzupełniej byłaby sprawiedliwą.
Linia 40 ⟶ 44:
* Walka z żydostwem składać się musi natomiast z dwóch akcji równoległych, prowadzonych z zawziętością pracy, z entuzjazmem olbrzymim nakładem myśli twórczej i charakteru: po pierwsze trzeba polską samodzielność i samowystarczalność gospodarczą przede wszystkiem, a po drugie trzeba się jaknajbezwzględniej odgradzać od żydów, wypierając ich krok za krokiem ze wszystkich dziedzin życia zarówno gospodarczego, jak towarzyskiego, społecznego, naukowego, artystycznego. (sic)
** Źródło: ''Ostatnia walka o niepodległość''; w: „Oświata. Bezpłatny dodatek tygodniowy do Gazety Polskiej”, nr 35, Kościan, 10 grudnia 1922 r., [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=409308 kopia w zbiorach WBC]
▲* Skaut nie żyje dla siebie, ale całe życie jest sługą społeczeństwa, któremu z poświęceniem oddaje wszystkie swoje siły. (…) Obowiązek jest motorem jego czynów; obowiązki nie są mu ciężarem, ale życiem samem. W przełożonych widzi wyraz tego prawa, które mu obowiązek nakłada, i dlatego jest im wierny i stoi przy nich w dobrej i złej woli; nawet mówić źle o nich przy sobie nie pozwala.
▲** Źródło: [http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent?id=25612 ''Czuj duch! Szesnaście gawęd obozowych o idei skautingu'', Gawęda Pierwsza, Kraków 1913, s. 4].
▲* Skaut jest karny i szczególnie posłuszny rodzicom i przełożonym. Wie on, że jego własna wola nie jest ostatnią racyą jego postępowania, ale poczucie obowiązku, wyższe prawo moralne, dobro społeczne – których wyrazem bywa wola powołanych przełożonych w życiu rodzinnem i narodowem, przewodników, mających komendę, w życiu skautowem.
▲** Źródło: [http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent?id=25612 ''Czuj duch! Szesnaście gawęd obozowych o idei skautingu'', Gawęda Pierwsza, Kraków 1913, s. 6].
* Wianek z dębu i wawrzynu oznacza cele do zdobycia: siłę i umiejętność, sprawność i wiedzę. Oplata on główny symbol skautowy: krzyż z hasłem „Czuwaj”. Kształt tego krzyża jest dawny; takiego użyto do naszego orderu waleczności: Virtuti Militari; uprzytamnia on szczególnie obowiązek dzielności. Ma on w pośrodku kółko – symbol doskonałości, a w nim gwiazdę promienną, jakby światło przewodnie: „'''ad astra!'''” A sam krzyż znaczy: '''per aspera''', bo wskazuje drogę ciężką, cierniami walki z własnemi słabościami usłaną, a przy tem oznacza też gotowość do tej walki i do wszelkich poświęceń – aż do męczeństwa za wiarę, aż do śmierci za Ojczyznę: Bóg i Ojczyzna są treścią wewnętrzną tego znaku. Hasło „Czuwaj” na nim – to pobudka, ostrzeżenie; oznacza gotowość ducha do pracy nieustannej.
Linia 54 ⟶ 49:
** Źródło: [http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent?id=25612 ''Czuj duch! Szesnaście gawęd obozowych o idei skautingu'', Gawęda Pierwsza, Kraków 1913, s. 177].
==
* Bronił z mównicy sejmowej również prawa do samoorganizacji Kościoła ewangelicko-augsburskiego i gmin żydowskich.
** Autor: [[Tomasz Szymański]], ''Ksiądz Kazimierz Lutosławski. Biografia kapłana, wychowawcy i polityka'', Drozdowo 2017, s. 151.
Linia 72 ⟶ 67:
* Zajmowała go bardzo sprawa zakresu ingerencji państwa w wychowanie dzieci. Przekonywał, że należy oprzeć system oświaty na wolności decydowania przez rodziców o wychowaniu potomstwa, nawet gdyby wychowanie było prowadzone w duchu antyreligijnym. Oczywiście jako kapłan katolicki nad taką możliwością wielce ubolewał, ale uznawał zasadę pierwszeństwa władzy rodzicielskiej nad państwową. Głosił więc poglądy wolnościowe, dające obywatelom możliwość korzystania z praw, które uważał za naturalne. Odebranie rodzicom dzieci uważał za możliwe tylko w przypadku zagrożenia fizycznego, nie zaś zaniedbywania należytej opieki.
** Autor: [[Tomasz Szymański]], ''Ksiądz Kazimierz Lutosławski. Biografia kapłana, wychowawcy i polityka'', Drozdowo 2017, s. 149-150.
{{SORTUJ:Lutosławski, Kazimierz}}
| |||