Adam Vetulani: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 26:
==O Adamie Vetulanim==
* Często wykładał stojąc. Miał wadę wymowy, ale ona po chwili słuchania go przestawała istnieć, ponieważ górę brał sposób oraz styl mówienia, godny mistrza i erudyty. Profesor Adam Vetulani wśród studentów wzbudzał respekt. Średniego wzrostu, siwy, bardzo szczupły, w odbiorze oschły i zasadniczy. Tylko nieliczni mieli odwagę iść do niego na egzamin z historii państwa i prawa polskiego.
** Autor: prof. Wacław Uruszczak, [http://www2.almamater.uj.edu.pl/128/20.pdf Elżbieta Dziwisz: ''Mistrz i uczeń'', „Alma Mater” nr 128]
* Jeszcze chyba jedną postać i jedno wspomnienie muszę wypowiedzieć. W czasach zmagania się o Papieski Wydział Teologiczny, wydział sześćsetletni, bardzo wiele mi pomógł profesor Adam Vetulani. I wielu innych, ale wymieniam jego, bo był mi szczególnie bliski w tych czasach.
** Autor: [[Jan Paweł II]], [https://www.youtube.com/watch?v=WKUOoBQ562Y VI Pielgrzymka do Polski Jana Pawła II Kraków, Kościół Św Anny]
* Nie było dziedziny w antycznym i średniowiecznym prawie kanonicznym czy w historii uniwersytetów i nauczania prawa w wiekach średnich, do których prof. Vetulani nie wniósłby poważnego dorobku podczas swego długiego życia uniwersyteckiego. Jedno z jego najbardziej interesujących odkryć dotyczyło struktury ''Dekretu Gracjana'', nad którym pracował, będąc zatrzymanym w obozie polskich oficerów w Szwajcarii podczas II wojny światowej, i nie mając do dyspozycji nic w ręku, poza egzemplarzem ''Dekretu'' w wydaniu Friedberga.
** Autor: prof. Stephan Kuttner, słowa wypowiedziane podczas otwarcia pierwszej roboczej sesji III Międzynarodowego Kongresu Prawa Kanonicznego w Pampelunie (10–15 października 1976), za: ''Adam Vetulani. 1901–1976'', op. cit., s. 103.
* Ojciec nauczył mnie, że dla pracy naukowej nawet najbardziej błyskotliwa inteligencja nie na wiele się przyda, jeżeli nie zostanie wykorzystana do solidnej, wymagającej czasu roboty.
** Autor: prof. [[Jerzy Vetulani]], ''Adam Vetulani. 1901–1976'', Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2005, s. 77.
* Pasja badawcza cechowała pochodzącego z Sanoka uczonego przez całe jego twórcze życie i zaowocowała znakomitymi rezultatami o wymiarze światowym.
** Autor: prof. Wacław Uruszczak, ''Adam Vetulani. 1901–1976'', op. cit., s. 22.
* Służył kulturze narodowej jak mógł najlepiej – słowem i piórem, pracą i przykładem. W dążeniu do prawdy cechował Go temperament, który podziwialiśmy. Cechowała Go bezkompromisowość poglądów i odwaga w ich głoszeniu, bez względu na doraźne konsekwencje. Umiłowanie prawdy, na rzetelnym patriotyzmie opartej, w służbie jedynie, prawdziwej i niepodzielnej nauki, żadnymi aktualnymi względami nie ograniczonej, doraźnym, płaskim korzyściom nie służącej – oto Jego cechy. Mógłby powiedzieć o sobie to, co my powtarzać o Nim będziemy, że zgodnie z rotą przysięgi doktorskiej, żył i działał ''ut magis veritas propagetur''.
** Autor: prof. Stanisław Grodziski, ''Nad trumną profesora Adama Vetulaniego'', 1 października 1976. Za: ''Korespondencja Adama Vetulaniego z Miroslavem Boháčkiem'', Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2017, s. 13.
| |||