Narodowa Demokracja: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
nowy cytat
przen. cytatu
Linia 26:
* Narodowcem jest ten, kto płaci tu podatki, wychowuje dzieci w kulturze polskiej, w chrześcijańskich warunkach. Większość Polaków to narodowcy, tylko o tym nie wiedzą.
** Autor: [[Marek Jakubiak]], [http://www.newsweek.pl/opinie/wszyscy-polacy-to-narodowcy-twierdzi-posel-marek-jakubiak-z-kukiz-15,artykuly,423026,1.html?utm_source=insider&utm_medium=webpush&utm_content=newsweekpl&utm_campaign=#webPushId=MzEwMQ== ''Poseł Jakubiak twierdzi, że wszyscy Polacy to narodowcy. Otóż nie, panie pośle''], newsweek.pl, 8 lutego 2018
 
* Od kiedy pamiętam, słyszę, że Polacy nie są zdolni do faszyzowania. Obóz patriotyczny kurczowo trzyma się tego argumentu: Polacy tylko bohatersko walczyli z niemieckim faszyzmem, za co zostali ukarani przez komunę, która faszyzmem nazywała każde (jakże przecież słuszne) prawicowe odchylenie. W rezultacie wszelkie podobieństwa między endeckim bojówkarstwem II Rzeczypospolitej a doktryną faszystowską należało uznać za wyłącznie przypadkowe.(...) W istocie (...) w dzisiejszej polityce prawicy (...) trwałym układem domyślnym jest antykomunistyczny opór wobec stalinowskiego terroru, dlatego też cały współczesny świat nadal postrzega ona w zimnowojennym pryzmacie lat 50. Dziś jej coraz jawniej endecka część po cichu sympatyzuje z doktryną tak uparcie kompromitowaną przez komunę – czyli faszyzmem właśnie – sądząc, że w związku z tym nie może być ona tak całkiem zła: w końcu wróg naszego wroga jest naszym przyjacielem. A jednocześnie korzysta z osłony prawicowej inteligencji, która dobrze przyswoiła sobie argument krytycznej bezużyteczności słowa „faszyzm”.
** Autorka: [[Agata Bielik-Robson]], ''Rumak narodowy'', „Wysokie Obcasy”, 6 lipca 2013.
** Zobacz też: [[prawica]], [[faszyzm]]
 
* Piśmiennictwo endeckie było pozbawione skłonności do odrealnienia rzeczywistości narodowej i idealizacji narodu polskiego, jego charakteru i właściwości. Jego autorzy twierdzili, że brak megalomanii narodowej stawał się wyróżnikiem postaw i poglądów endeckich. Wprawdzie ustalali losy świata przez pryzmat spraw narodów, opowiadali się za etnocentrycznym ujęciem historii, byli jednak odlegli od megalomanii narodowej i polonocentryzmu.