Zofia Korbońska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m format, dr zmiana |
+1, link |
||
Linia 1:
[[Plik:Stefan i Zofia Korbonscy.JPG|mały|<center>Krypty Stefana i Zofii Korbońskich w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie</center>]]
'''[[w:Zofia Korbońska|Zofia Korbońska]]''' (1915–2010) – żołnierz [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]], uczestniczka [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]], polska działaczka niepodległościowa, żona i współpracowniczka [[Stefan Korboński|Stefana Korbońskiego]].
* Polskie Państwo Podziemne składało się z dwóch członów, o czym nigdy nie powinniśmy zapominać. Z członu cywilnego i członu wojskowego. To bowiem był fakt podstawowy, który stanowił o wyjątkowości polskiego podziemia, polskiego ruchu oporu, polskich wojsk, polskiej walki z okupantem. Wyjątkowość polegała nie na tym, że było najaktywniejsze, że było najbardziej powszechne, że było najliczniejsze, ale na tym właśnie, że było zorganizowane w formie państwa.
Linia 8:
** Opis: fragmenty przemówienia na otwarciu Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa, 31 lipca 2004.
** Źródło: Zofia Korbońska, ''Refleksje z Powstania 1944. Zofia Korbońska świadek historii'', Wyd. Fundacja im. Stefana Korbońskiego, Waszyngton – Warszawa 2004, z wkładką, ISBN 8392149203.
* Spotykał się z gen. Monterem w celu wzajemnej wymiany informacji. Dowiadywał się o sytuacji w szeregach walczącej Armii Krajowej, zmianach zachodzących w poszczególnych dzielnicach czy częściach miasta itp. Sam zaś informował dowódcę o cywilnych aspektach walki, o postawie ludności, która była czymś zupełnie wyjątkowym w naszych dziejach. Umiłowanie tego miasta, wzajemna życzliwość, świadomość celu walki, solidarność z wojskiem, oddanie sprawie były tak oczywiste, że o tym się nie mówiło. Mogę też dodać, że przepisy walki cywilnej wydawane dla zapobieżenia na przykład zatajaniu i gromadzeniu żywności czy inne tego rodzaju, były czystą formalnością. O patriotyzmie nigdy się nie mówiło, ani nie rozprawiało. On był treścią codziennej walki i pracy. Taki był dominujący obraz warszawskiego społeczeństwa i tak go sobie zapamiętałam. Dziś, wspominając i rozważając wojskowe i polityczne aspekty wojennych przeżyć, często – dla celów osobistych lub wręcz cudzych – zapomina się, a czasem nawet usiłuje się pomniejszać czy „obrzydzać” ten piękny wizerunek i postawę narodu.
** Opis: o swoim mężu, [[Stefan Korboński|Stefanie Korbońskim]], kierowniku Walki Cywilnej i postawie społeczeństwa polskiego w czasie powstania warszawskiego.
** Źródło: Zofia Korbońska, ''Refleksje z powstania 1944. Zofia Korbońska świadek historii'', op. cit., s. 14.
** Zobacz też: [[Armia Krajowa]], [[Warszawa]], [[Antoni Chruściel]]
| |||