Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
m Wycofano edycje użytkownika 37.130.17.150 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Rembecki.
Znacznik: Wycofanie zmian
Linia 1:
[[Plik:Book of Henryków.PNG|mały|<center>Księga henrykowska</center>]]
pół xd na Śląsku.
'''[[w:Księga henrykowska|Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj]]'''
** Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczminecraft pół xdddd brawl stars(zlatynizowany zapis staropolski): ''Day ut ia pobrusa, a ti poziwai''. Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresatki.<br />Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w ''Księdze Henrykowskiej'' spisanej w opactwie cystersów w [[Henryków|Henrykowie]] ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.<br />Dłuższa treść zapisu: ''Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.'' Co przetłumaczone na język polski oznacza: „Żona Boguchwała stała i przy żarnach mełła zboże. Gdy jej mąż Boguchwał, zobaczył to, wzruszył się miłosierdziem i rzekł: odpocznij, a ja pomielę żarna.”
* Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj.
** Autor: Bogwał (koniec XIII wieku), właściciel Brukalic na Śląsku.
** Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj.
** TłumaczenieOpis: Daj,wedle niechzapisu jałacińskiego pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczminecraft pół xdddd brawl stars(zlatynizowany zapis staropolski): ''Day ut ia pobrusa, a ti poziwai''. Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresatki.<br />Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w ''Księdze Henrykowskiej'' spisanej w opactwie cystersów w [[Henryków|Henrykowie]] ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.<br />Dłuższa treść zapisu: ''Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.'' Co przetłumaczone na język polski oznacza: „Żona Boguchwała stała i przy żarnach mełła zboże. Gdy jej mąż Boguchwał, zobaczył to, wzruszył się miłosierdziem i rzekł: odpocznij, a ja pomielę żarna.”
 
==Nawiązania==