Wikicytaty

Język polski: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
formatowanie, drobne redakcyjne, int., sortowanie
grafika, notka, weryfikacja i uźródłowienie, drobne merytoryczne, int.
Linia 1:
[[Plik:Book of Henryków.PNG|mały|<center>Najstarsze zapisane zdanie<br />w języku polskim</center>]]
'''[[w:Język polski|Język polski]]''' – należy do grupy [[język (mowa)|językówjęzyk]] zachodniosłowiańskichz grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącychstanowiącej część rodziny języków indoeuropejskich; jest, językiemojczysty ojczystymdla około 44 milionów [[człowiek|ludzi]] na świecie.
* [[A niechaj narodowie wżdy postronni znają|A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają]].
** Autor: [[Mikołaj Rej]]
Linia 5 ⟶ 6:
** Zobacz też: [[Polacy]]
 
* Będąc ja wmieszkanymwmięszkanem, a nie urodzonym Polakiem, nie mogę sięsie temu wydziwić, gdygdyż wszelki inny naród język swój przyrodzony miłuje, szyrzy, krasi i (…)poleruje, czemu sam polski naród swymswem gardzi i brząka, który mógłby iście, jako ja słyszę, obfitością i krasomową z każdymkażdem innyminnem porównać.
** Autor: [[Hieronim Wietor]], ''Dedykacja'', w: ''Księgi, które zową Język'', Kraków 1542.
** Komentarz: ''wmięszkany'' „zasiedziały, zadomowiony”, ''brząkać'' tutaj: „mało cenić, lekceważyć”, ''krasomowa'' „piękno mówienia”; pisownia oryginalna.
** Źródło: ''Polityka – Pomocnik Historyczny. Polacy i Niemcy – Tysiąc lat sąsiedztwa'', 2018, ISSN 2391-7717, s. 28.
** Źródło: ''Obrońcy języka polskiego. Wiek XV–XVIII'', oprac. [[Witold Taszycki]], seria ''Skarby Biblioteki Narodowej'', Ossolineum – De Agostini, Wrocław – Warszawa 2004, ISBN 83-04-04729-2, s. 23.
 
* Czas już zrozumieć, że od tego, czem będzie dla nas język polski, zależnym się stanie cały poziom naszej kultury umysłowej, że Francja temu właśnie zawdzięcza swą niezaprzeczoną hegemonję duchową nad światem, że jest narodem najbardziej ceniącym swój język o najgruntowniej go posiadającym – a jeśli to promieniowanie nieco osłabło w ostatnich czasach, to dlatego, że się zaczęła sprzeniewierzać swym tradycjom szkolnym.
Linia 25 ⟶ 27:
** Źródło: ''Spokojnie, język się zmienia'', rozmowa Magdaleny Mądrzak, „Fanbook” nr 4 (17)/2017, listopad 2017–styczeń 2018, s. 16.
 
* Mówienie po polsku sprawia mi wielką frajdę – choć nie wiem, czy widzom, którzy widzieli film, spodobał się mój akcent. Dla mnie język polski jest jednym z najpiękniejszych – miękki, pełen uroczej melodyki, rytmu, różnych intonacji. Nie wiem, czy mówię na tyle dobrze, bym kiedykolwiek mogła zagrać Polkę, ale chętnie powtórzyłabym doświadczenie i zagrała Czeszkę mieszkającą w Polsce!
** Autor: [[Anna Geislerová]]
** Źródło: Anna Serdiukow, [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=64903 ''Czas Anny Geislerovej – wywiad Stopklatki''], stopklatka.pl, 22 kwietnia 2010
Linia 43 ⟶ 45:
** Zobacz też: [[gwara]]
 
* To, co się nazywa językiem polskim, jest kontynuacją historyczną stanu językowego przedpolskiego, to znowu kontynuacją stanu językowego wspólno-słowiańskiego, stan wspólno-słowiański kontynuacją stanu prasłowiańskiego, stan prasłowiański kontynuacją stanu przedsłowiańskiego, stan przedsłowiański kontynuacją stanu wspólnoarioeuropejskiegowspólno-arjoeuropejskiego i praarioeuropejskiegopraarjoeuropejskiego [= praindoeuropejskiego], ten ostatni kontynuacją stanu przedarioeuropejskiegoprzedarjoeuropejskiego. Cofając się myślą dalej wstecz, gubimy się w pomroce wieków. Możemy wypowiadać różnerozmaite domysły i mniej lub więcej dowcipne przypuszczenia, ale nie jesteśmy w stanie odtworzyć sobie obrazu języka pierwotnego w sposób mniej lub więcej określony.
** Autor: [[Jan Niecisław Baudouin de Courtenay]], [https://sbc.org.pl/dlibra/publication/4457/edition/4514/content?ref=desc ''Zarys historiihistorji języka polskiego''], Polska Składnica Pomocy Szkolnych, Warszawa b.r.1922, s. 152.
** Komentarz: pisownia oryginalna.
 
* Uważam, że język polski jest ą-ę i tak powinno zostać. Używajmy polskich znaków za każdym razem, gdy wysyłamy esemes lub mejl.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/wiki/Język_polski”