Nikodem Dyzma (postać): Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m format, dr Zmiana |
||
Linia 1:
[[Plik:Pomnik Romana Wilhelmiego, Poznań..jpg|mały|<center>[[Roman Wilhelmi]]
'''[[w:Nikodem Dyzma|Nikodem Dyzma]]'''
==
* Blondynka przyjrzała się uważnie jego mocno znoszonemu ubraniu, rzednącym włosom, koloru włoskiego orzecha, z lekka kędzierzawym i rozdzielonym na środku głowy, wąskim ustom i silnie rozwiniętej szczęce dolnej.
** Autor: [[Tadeusz Dołęga-Mostowicz]], ''Kariera Nikodema Dyzmy'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1989, ISBN
* Nikodem! Mąż opatrznościowy!<br />Bez wad charakter, bez rozterek!<br />Oto Polaka portret nowy!<br />Tylko mu w ręce dać siekierę!<br />Lecz zmilczę. Ma nade mną władzę<br />I zapowiedział mi to w porę,<br />Że jeśli go w czymkolwiek zdradzę<br />Natychmiast wyśle mnie do Tworek!
** Autor: [[Jacek Kaczmarski]], [http://www.kaczmarski.art.pl/tworczosc/wiersze/kariera-nikodema-dyzmy/ ''Kariera Nikodema Dyzmy''], 12 października 1990
* Niektórzy twierdzą dziś, że ludzie lekceważą sobie teraz sanację, lubią natomiast poczytać coś o biednym, leniwym, pozbawionym drygu, szyku i urody idiocie, który dzięki kaprysowi losu zdobył majątek, władzę, rozgłos, przywileje. Niektórzy twierdzą, że w świadomości zbiorowej taki idiota spełnia obowiązki pucybuta-milionera i Kopciuszka, którzy zestarzeli się i są teraz nieaktualni. Jest to jednak hipoteza niesprawdzona.
** Autor: Anna Tarska, ''Prawda o idiocie'',
* Nikodem Dyzma – z tym miałem pewien problem, nie chciałem powtórzyć karykatury, którą w latach pięćdziesiątych – zresztą znakomicie – na ekranie zagrał Adolf Dymsza, zachowując ten właściwy mu dystans i urok. Musiał być to Dyzma bardziej prawdziwy, osadzony w epoce.
Linia 17:
** Zobacz też: [[Adolf Dymsza]]
* Ponieważ życie nauczyło go do tej pory, że aby utrzymać się na powierzchni, trzeba spełniać oczekiwania otoczenia, robi to i teraz. Skoro Mańka jest zachwycona mordercą
** Autor:
* W 1954 r. Nikodem Dyzma był jednym z inicjatorów utworzenia Grupy Bilderberg, zrzeszającej bardzo wpływowe osobistości ze świata polityki i gospodarki. Wraz z Krzepickim dużo jeździł po świecie, prowadząc negocjacje z rządami i wpływowymi osobami w imieniu tej grupy. Nic dziwnego, że gdy w 1973 r. z inicjatywy Davida Rockefellera inna bardzo wpływowa i owiana tajemnicą organizacja, Komisja Trójstronna, został do tej inicjatywy zaproszony. Miał 97 lat, gdy w 1989 r. zaczął doradzać rządowi Tadeusza Mazowieckiego, a szczególnie wicepremierowi i ministrowi finansów Leszkowi Balcerowiczowi. Zmarł w 1994 r., a rok wcześniej ówczesny prezydent Lech Wałęsa wręczył mu Order Orła Białego.
** Autor: [[Stanisław Janecki]], ''Dalsza kariera Nikodema Dyzmy'',
** Opis: fragment fantazji Janeckieckiego na temat życia Dyzmy po zakończeniu powieści.
* Z początku to żałosny nieudacznik i plebejusz, niezbyt pewny siebie, ale nie tracący nadziei. Powoli zmienia się jego stosunek do ludzi, staje się personą, człowiekiem wpływowym. Uważa innych za głupców i zaczyna wierzyć, że jest geniuszem. I chyba naprawdę nim jest, bo aby oszukać tak wielu szanowanych prominentów, trzeba mieć głowę na karku, samo szczęście nie wystarczy. W pewnym momencie jego duma i arogancja sięgają szczytów, a Wilhelmi wraz ze swoim bohaterem wspina się na wyżyny swoich możliwości.
** Autor:
{{SORTUJ:Dyzma, Nikodem}}
| |||