Wikicytaty

Ławrientij Beria: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m drobne redakcyjne
- (mało wiarygodne), format, dr Zmiana
Linia 23:
* Niech przez miesiąc w niewoli pracuje przy sadzonkach, może wtedy zrozumie, ile trudu trzeba włożyć w zazielenienie Tbilisi.
** Opis: gdy przejeżdżając jedną z głównych ulic Tbilisi zobaczył właściciela knajpki wylewającego pomyje pod drzewami.
** Źródło: Lew Łurje, ''Człowiek w złotych binoklach'', „Ogoniok”, tłum. „Forum”, 19 lipca 2013.
 
* Od dłuższego czasu Związek Radziecki jest już za mały dla Iosifa Wissarionowicza.
Linia 50:
 
* '''Stalin:''' Ależ ja go badam.<br />'''Beria:''' Czy nie sądzicie, że i on was bada?
** Opis: odradzając Stalinowi przeciąganie spotkań z [[Charles de Gaulle|CharlesemCharles’em de GaullemGaulle’m]].
** Źródło: Sergo Beria, ''Beria, mój ojciec''
 
Linia 74:
* Tyran nie żyje!
** Opis: nad umierającym Stalinem.
** Źródło: Miloš Mikeln, „Stalin”''Stalin''
 
* Iosifie Wissarionowiczu, ojcze narodu! Co my bez ciebie poczniemy?
** Opis: gdy umierający Stalin nagle otworzył oczy na krótko przed śmiercią, po usłyszeniu słów „Tyran nie żyje!”.
** Źródło: Miloš Mikeln, „Stalin”''Stalin''
 
* Śmieszna jesteś, Nino. Jego śmierć ocaliła ci życie.
Linia 90:
* Ten szubrawiec! To ścierwo! Dzięki Bogu, uwolniliśmy się od niego! (…) On nie wygrał wojny! My wygraliśmy wojnę! Mało tego – wojny można było uniknąć!
** Opis: opinia o Stalinie wypowiedziana w 1953 na posiedzeniu Politbiura.
** Źródło: Simon Sebag Montefiore, ''Stalin. Dwór czerwonego cara''
 
==Cytaty przypisywane==
* '''Beria:''' Czy znaleźliście fajkę?<br />'''Stalin:''' Tak. Znalazłem ją pod kanapą.<br />'''Beria:''' To niemożliwe! Trzech ludzi przyznało się do kradzieży!
** Opis: telefon Berii do Stalina, po tym jak ten ostatni zgubił swoją ulubioną fajkę. Relacja samego Koby, ale bez wiarygodnego potwierdzenia.
** Źródło: Simon Sebag Montefiore, ''Stalin. Dwór czerwonego cara''
 
Linia 108 ⟶ 103:
** Autor: [[Nikita Chruszczow]]
** Opis: w rozmowie z [[Anastas Mikojan|Anastasem Mikojanem]].
** Źródło: [[Paweł Wieczorkiewicz]], ''Noty biograficzne''; w: ''Fenomen Stalina'', wydop. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa, 1988, tłumcit. Maria Kotowska, s. 177.
 
* Nie wiem, jakich potrzebujesz dowodów, ja tylko czuję, że on jest łajdakiem! Nie usiądę z nim przy jednym stole.
** Autor: [[Nadieżda Alliłujewa]]
** Opis: podczas kłótni ze Stalinem.
** Źródło: Swietłana Alliłujewa, ''Dwadzieścia listów do przyjaciela''
 
* Niski, przysadzisty, łysy i z biegiem lat coraz grubszy, Beria miał płaską twarz, duże, mięsiste usta, oliwkową cerę i szarobłękitne oczy widoczne zza połyskliwych binokli. Jednocześnie był człowiekiem niezwykle energicznym, dowcipnym, szybkim w działaniu i dociekliwym, namiętnym czytelnikiem książek historycznych. (...…) Według jednego ze swoich popleczników „Beria bez najmniejszego wahania zabiłby swego najlepszego przyjaciela”. Niektórzy z jego bliskich współpracowników twierdzili, że gdyby Beria urodził się w Stanach Zjednoczonych, zostałby zapewne dyrektorem General Motors. Z drugiej strony – ze swym zamiłowaniem do intryg, trucicielstwa, tortur i morderstw – z pewnością dałby sobie znakomicie radę także na dworze Borgiów.
** Autor: Simon Sebag Montefiore, ''Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa'', tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 245.
 
* Stalin [pod koniec życia] po prostu bał się Berii, bo Beria zdolny był zrobić ze Stalinem to samo, co robił na polecenie Stalina.
** Autor: [[Nikita Chruszczow]]
** Źródło: [[Paweł Wieczorkiewicz]], ''Noty biograficzne'' w: ''Fenomen Stalina'', tłumop. Maria Kotowska, wydcit. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1988, s. 177.
 
* To jedyny radziecki przywódca, którego można by sobie wyobrazić jako prezesa General Motors.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/wiki/Ławrientij_Beria”