Alfredo Stroessner: Różnice pomiędzy wersjami

'''[[w:Alfredo Stroessner|Alfredo Stroessner (Strößner) Matiauda]]''' (1912–2006) – [[paragwaj]]ski generał i polityk, dyktatorski prezydent Paragwaju w latach 1954–1989.

* Chrońmy nasz kraj przed ideami komunizmu. Kiedyś nasze dzieci nam za to podziękują.

 

* Stwierdzam z przekonaniem, że w Paragwaju panował ład i porządek; system sądowniczy był całkowicie niezależny i miał pełną swobodę działania; sprawiedliwość była w pełni postrzegana.

* Wybierano mnie wielokrotnie na prezydenta nie dlatego, że ja tego chciałem. Taka była wola narodu i Boga. Kraj się rozwijał, dokonywał się postęp. Prezydent Stroessner musiał zostać u władzy. To było konieczne.

** Opis: mówiąc w trzeciej osobie o swojej prezydenturze.

 

==O Alfredo Stroessnerze==

* Alfredo Stroessner, który lubił nazywać siebie El Excelentissimo, czyli „Najwspanialszy”, przez 35 lat sprawował w Paragwaju okrutne rządy, naznaczone politycznymi mordami i torturami oraz względną stabilnością wymuszoną strachem i okrucieństwem. Nadal pozostaje prototypem brutalnego i chciwego południowoamerykańskiego generała sprawującego najwyższą władzę w państwie.

** Autor: Simon Sebag Montefiore, ''Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa'', op. cit., s. 270.

 

* Jego samego widziałam tylko raz w życiu, na wspomnianej już konferencji prezydentów w Punta del Este. Przyszedł wówczas do pawilonu, w którym mieściło się centrum prasowe, w otoczeniu swojej świty, aby pokazać się przedstawicielom prasy całego świata. Uśmiechał się życzliwie i kłaniał co chwila, chociaż pozdrawiających było niewielu. Pan Stroessner przyleciał do Urugwaju własną awionetką, pilotowaną na przemian przez niego samego i przez jego syna, Alfreda Stroessnera juniora. Pan prezydent nie ufa bowiem nikomu i nigdy by nie wsiadł do samolotu prowadzonego przez najbardziej nawet zaufanego pilota. Jest osobą znienawidzoną przez wszystkich. Jego dyktatura jest okrutna i wywołuje protest w całym kraju, nawet ze strony hierarchii kościelnej.

** Autor: [[Jolanta Klimowicz]], ''Diabły z Bahia'', Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1975, s. 124.