Michał Pietrzak: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nowy cytat. |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 5:
** Zobacz też: [[rozdział kościoła od państwa]]
* Państwo świeckie jest przeciwieństwem państwa wyznaniowego i zwykle konsekwencją rozdziału kościoła i państwa. Jego cechami są: awyznaniowość, czyli niezależność organizacyjna i funkcjonalna organów i instytucji państwowych od kościelnych, niekompetencja państwa do regulowania spraw natury religijnej, neutralność państwa i jego funkcjonariuszy, czyli obowiązek powstrzymywania się od zajmowania stanowiska w sprawach religijnych i światopoglądowych. Państwo świeckie nie żąda od obywateli ujawniania ich poglądów w sprawach religijnych, nie różnicuje praw obywateli według kryteriów religijnych, nie finansuje działalności religijnej związków wyznaniowych, jego działalność nie łączy się z obrzędami religijnymi. Świeckość państwa rozciąga się na szkoły publiczne, w których dopuszcza się prowadzenie nauki religii, jako przedmiotu dobrowolnego.
* Trybunał Konstytucyjny przekroczył swoje uprawnienia, tworząc wbrew obowiązującej konstytucji i ustawom, nowy model państwa świeckiego.▼
** Źródło: Michał Pietrzak, ''Państwo świeckie'', [w:] ''Wielka encyklopedia prawa'', red. [[Eugeniusz Smoktunowicz]], Białystok–Warszawa 2000, s. 616.
** Opis: o orzeczeniach Trybunału Konstytucyjnego, które uznawały przepisy o wprowadzeniu nauki religii do szkół za zgodne z konstytucją▼
** Zobacz też: [[państwo świeckie]]
** Źródło: Michał Pietrzak, ''Demokratyczne, świeckie państwo prawne'', Warszawa 1999, s. 22.▼
** Zobacz też: [[bezstronność religijna, światopoglądowa i filozoficzna władz publicznych]], [[Trybunał Konstytucyjny]]▼
* Po pierwsze zasada jedności władzy państwowej i odrzucenie zasady podziału władzy, co w konsekwencji podważa skuteczność kontroli przestrzegania prawa przez organy wykonawcze, sprzyja preferowaniu autokratycznych metod sprawowania władzy państwowej, uniemożliwia zagwarantowanie niezawisłości sądownictwa, podważa skuteczność ochrony prawa i swobód obywatelskich […]. Po drugie suwerenność ludu realizowana w praktyce przez jedną partię, której przyznaje się kierowniczą rolę, narusza zasadę równości praw politycznych wszystkich obywateli, zwłaszcza równego ich udziału w tworzeniu prawa. Po trzecie brak w konstytucji istotnych gwarancji niezawisłości sędziów oraz formalnych gwarancji wielu praw i swobód obywatelskich, zwłaszcza wolności koalicji oraz wolności słowa i prasy. […] Należy żywić nadzieję, że zapowiadana od lat osiemdziesiątych odnowa i demokratyzacja ustroju socjalistycznego pójdzie, i to w szybszym niż dotychczas tempie, w kierunku pełniejszego urzeczywistnienia modelu demokratycznego państwa prawnego.
Linia 14 ⟶ 13:
** Źródło: Michał Pietrzak, ''Demokratyczne, świeckie państwo prawne'', Warszawa 1999, s. 14–15.
** Zobacz też: [[państwo prawa]], [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza]]
▲* Trybunał Konstytucyjny przekroczył swoje uprawnienia, tworząc wbrew obowiązującej konstytucji i ustawom, nowy model państwa świeckiego.
▲** Opis: o orzeczeniach Trybunału Konstytucyjnego, które uznawały przepisy o wprowadzeniu nauki religii do szkół za zgodne z konstytucją
▲** Źródło: Michał Pietrzak, ''Demokratyczne, świeckie państwo prawne'', Warszawa 1999, s. 22.
▲** Zobacz też: [[bezstronność religijna, światopoglądowa i filozoficzna władz publicznych]], [[państwo świeckie]], [[Trybunał Konstytucyjny]]
== O Michale Pietrzaku ==
| |||