Marian Kukiel: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+ |
|||
Linia 18:
* Kukiel wyraźnie akcentował zatem niejako trzy cechy pisarstwa historycznego. Po pierwsze, jego walor integracyjny dla społeczności narodowej. Po drugie, zwraca uwagę podkreślenie personalistycznego wymiaru historii, roli jednostki w dziejach, wyraźnie widoczne już w pierwszych próbach autora na polu historiografii. Po trzecie, bohater niniejszego szkicu kładzie nacisk na związki historii z literaturą, jej rolę jako opowieści, łączącej walory naukowe z artystycznymi.
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 72.
* Podmiotami tworzonych przez Kukiela opowieści o przeszłości były przede wszystkim narody i wybitne jednostki. (…) Narody nie istnieją jednak bez swoich duchowych i politycznych przywódców, mężów stanu i wybitnych wodzów. W twórczości M. Kukiela, szczególnie dwie postaci zajmowały wyjątkowe miejsce. Napoleon i książę Adam Jerzy Czartoryski.
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 86-87.
* W [1911] roku, ukazała się chronologicznie pierwsza książka Kukiela, napisana pod pseudonimem Stach Zawierucha. Była to popularna monografia ''Powstanie Kościuszkowskie'' pisana głównie z myślą o robotnikach, którym, w nowych warunkach, miała przypominać o tradycji walk powstańczych.
Linia 24 ⟶ 27:
* W czasie studiów na Uniwersytecie Lwowskim kontakty ze środowiskami socjalistów-niepodległościowców zaczęły odgrywać w życiu młodego Kukiela coraz większą rolę.
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 61.
* Wydaje się, że Kukiel, interpretując przeszłość, nie tylko łączył swoje doświadczenie żołnierza, polityka i uczonego, ale także metaforyzował ją przy pomocy pojęć zaczerpniętych ze sfery militarnej i politycznej.
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 82.
{{commons|Category:Marian Kukiel}}
| |||