Joachim Lelewel: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 12:
 
==O Joachimie Lelewelu==
* Dla zrozumienia dziejów powstania 181830 styczniai 1830311831 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831–ludzie1831 – ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.
** Źródło: [[Jerzy Łojek]], ''Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne''. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.
 
Linia 18:
** Źródło: [[Jerzy Łojek]], ''Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne''. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 10.
 
* Joachim Lelewel to człowiek ze wszech miar wybitny. Jako ideolog i jeden z czołowych przywódców Wielkiej Emigracji, jako historyk imponujący rozległością i rangą swego dorobku naukowego, jako Polak-patriota cieszący się ogromnym autorytetem moralnym - stał się postacią niemal legendarną.
** Autor: [[Andrzej Wierzbicki]], ''Poczet historyków polskich. Historiografia polska doby podzaborowej'', Poznań 2014, s. 45.
 
Linia 26:
* Republikanizm i demokratyzm tego historyka spowodował jednak, że nie tylko w deklaracjach, które jak wiadomo nie były obce także w szkole naruszewiczowskiej, ale i w praktyce dziejopisarskiej powstała pierwsza polska synteza dziejów narodowych kładąca akcent na dzieje społeczeństwa, nie zaś jego władców.
** Autor: [[Andrzej Wierzbicki]], ''Poczet historyków polskich. Historiografia polska doby podzaborowej'', Poznań 2014, s. 54.
 
 
{{SORTUJ:Lelewel, Joachim}}