Krzysztof Teodor Toeplitz: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m Dodano kategorię "Polscy pisarze współcześni" za pomocą HotCat
m drobne redakcyjne
Linia 2:
'''[[w:Krzysztof Teodor Toeplitz|Krzysztof Teodor Toeplitz]]''' (pseud. '''KTT'''; 1933–2010) – polski dziennikarz, działacz społeczny, felietonista, pisarz, scenarzysta, dramaturg i krytyk filmowy.
 
==Wypowiedzi==
* Demokracja opiera się na nieustannym powątpiewaniu, świat demokracji jest światem w ruchu, zmienia się, zderzają się w nim różne wartości, cele i interesy społeczne
** Źródło: ''W narodzie jest dobrze'', „Przegląd”, 9 kwietnia 2006.
** Zobacz też: [[demokracja]]
 
* Lektura powieści Marii Rodziewiczówny „Między ustami a brzegiem pucharu” powinna być lekturą obowiązkową. Pokazuje ona bowiem coś, czego inne narody po prostu nie mogą pojąć, a mianowicie, że nieważne są brudne wioski, nieważne to, że inni mają fortuny, skoro nie znają zapachu zacieru wódczanego, nieważne, że babcia zrzędliwa, panna odęta, a Jasio przaśny bęcwał, skoro promienieje z nich siła moralna. Jak? Którędy? Skąd? - Nie wiadomo. „Amen – wymówił„Amen  –  wymówił Jan z Wentzlem, pochylając głowę. A Jadzi zdawało się, że tego słowa nie mówił tylko mąż i brat, ale że powtarzał za nimi cały chór z grobów rozrzuconych po całym świecie”. Tym wesołym zdaniem kończy się powieść Marii Rodziewiczówny. A teraz przyznajmy się: przecież musieliśmy chyba czytać ją wszyscy, bo inaczej skąd bylibyśmy tacy, jak jesteśmy?
** Źródło: ''Siła moralna'', „Polityka”, grudzień 1984.
 
* Sztuka polska, przebogata w wątki narodowe, jest dziwnie uboga w zakresie treści psychologicznych, egzystencjalnych czy filozoficznych, często nawet estetycznych. Większość jej dylematów rozgrywa się na poziomie Rodziewiczówny, co nikomu nie przeszkadza, na co najnowszych dowodów dostarcza film wg Orzeszkowej „Nad Niemnem”, na który publiczność waliła drzwiami i oknami do tego stopnia, że postanowiono natychmiast zekranizować inną arcybrednię wspomnianej Rodziewiczówny „Między ustami, a brzegiem pucharu”. Na zdrowie! Tę kulawość i niepełność sztuki polskiej odczuwali dwaj, może trzej pisarze okresu międzywojennego – Witkacymiędzywojennego  –  Witkacy, Gombrowicz, Schulz. Niezmiernie pouczająca jednak pod tym względem jest historia Gombrowicza: oto pisarz, który cały wyrósł na drwinie z narodowo-patriotycznej monomanii, czego dowodem są dwie najlepsze jego książki „Ferdydurke” i „Transatlantyk”, pod koniec życia, na emigracji, sam zaczął przeistaczać się w coś w rodzaju wieszcza, co wyczytać można w jego „Dziennikach”. Reszty dokonała legenda i dzisiaj powiedzieć coś złego o Gombrowiczu znaczy tyle prawie, co porwać się na Mickiewicza lub Słowackiego.
** Źródło: ''Artysta-patriota'', „Polityka”, 1987.
** Zobacz też: [[Maria Rodziewiczówna]], [[Witold Gombrowicz]]
Linia 20 ⟶ 19:
 
==O KTT==
* ... wprowadzono stan wojenny i nic już w Polsce nie mogło być szare, każdy musiał być albo za, albo przeciw. Toeplitz, jak wiadomo, stanął po stronie władzy. Moje pokolenie nigdy nie mogło mu tego wybaczyć...
** Autor: [[Wojciech Orliński]], ''Pan poczeka, do tematu wrócimy'', „Gazeta Wyborcza”, 30 kwietnia 2010.
** Zobacz też: [[stan wojenny w Polsce (1981–1983)]]
** Źródło: Wojciech Orliński, Pan poczeka, do tematu wrócimy, Gazeta Wyborcza, 30 kwietnia 2010.
 
==Zobacz też==
Linia 28 ⟶ 27:
* ''[[Miłość ci wszystko wybaczy]]''
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Toeplitz, Krzysztof Teodor}}
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis]]
[[Kategoria:Polscy Żydzi]]