Virginia Woolf: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 37.8.203.91 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Racconish.
Znacznik: Wycofanie zmian
dr Zmiana, - (nieencyklopedyczne)
Linia 22:
** Zobacz też: [[wiara]]
 
* Geniusz przypomina raczej w swym działaniu latarnię morską, która posyła jeden promień, po czym na czas jakiś gaśnie, tyle że geniusz objawia się bardziej kapryśnie i może raz po raz zabłysnąć sześcioma czy siedmioma promieniami (...) a potem zapaść w ciemność na cały rok bądź na zawsze. Kierować się zatem jego promieniami jest niemożebne, a kiedy najdzie ich mrok, ludzie obdarzeni geniuszem w niczym się nie różnią od innych.
** Zobacz też: [[geniusz]]
 
Linia 115:
* Bywa, że goście, nawet jeśli bez zarzutu jako przyjaciele, są irytujący.
 
* Choroba niszczy człowiekowi prywatność, tak że nie da się pisać...pisać…
** Postać: Katherine Mansfield
 
Linia 175:
==''Listy''==
* Najdroższy,<br />To pewne, znowu ogarnia mnie szaleństwo. Czuję, że nie możemy przejść razem przez ten straszny czas. I tym razem nie wyzdrowieję. Zaczynam słyszeć głosy, i nie mogę się skoncentrować. Więc robię to, co wydaje się najbardziej odpowiednie. Dałeś mi całą możliwą radość. Byłeś tak bardzo, jak tylko ktokolwiek mógłby. Nie wierzę, by dwoje ludzi mogłoby być bardziej szczęśliwych, dopóki nie pojawiła się ta straszna choroba. Nie mogę już dłużej walczyć, wiem że psuję twoje życie, że beze mnie mógłbyś pracować. I będziesz, wiem. Widzisz, nawet nie potrafię tego poprawnie napisać. Nie mogę czytać. Co chcę powiedzieć, to to, że zawdzięczam ci całą radość mojego życia. Byłeś niewiarygodnie cierpliwy i niezwykle dobry. Chcę powiedzieć – wszyscy to wiedzą. Jeśli ktokolwiek mógłby mnie uratować, byłbyś to ty. Wszystko mnie opuściło prócz przekonania o twojej dobroci. Nie mogę dłużej psuć twojego życia.<br />Nie wierzę, by dwoje ludzi mogło być bardziej szczęśliwi niż my.
** ''Dearest,<br />I feel certain that I am going mad again. I feel we can'tcan’t go through another of those terrible times. And I shan'tshan’t recover this time. I begin to hear voices, and I can'tcan’t concentrate. So I am doing what seems the best thing to do. You have given me the greatest possible happiness. You have been in every way all that anyone could be. I don'tdon’t think two people could have been happier 'til this terrible disease came. I can'tcan’t fight any longer. I know that I am spoiling your life, that without me you could work. And you will I know. You see I can'tcan’t even write this properly. I can'tcan’t read. What I want to say is I owe all the happiness of my life to you. You have been entirely patient with me and incredibly good. I want to say that – everybody knows it. If anybody could have saved me it would have been you. Everything has gone from me but the certainty of your goodness. I can'tcan’t go on spoiling your life any longer.<br />I don'tdon’t think two people could have been happier than we have been.'' (ang.)
** Źródło: [http://en.wikisource.org/wiki/Virginia_Woolf_suicide_note list pożegnalny napisany przed samobójstwem do Leonarda Woolfa (28 marca 1941)].
 
==O Virginii Woolf==
* Żeby zrozumieć Woolf, paradoksalnie nie trzeba się starać jej zrozumieć. Nie należy ciągle analizować i zastanawiać się, czyja to kwestia. Trzeba się wczuć. Może się okazać, że na kartach książki zapisane są także nasze myśli.
** Autor: [[Magdalena Kusa]], ''Zobaczyć niewidzialne'', „Teksty (nie) kulturalne” nr 6, styczeń-luty 2011.
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Woolf, Virginia}}
 
{{DEFAULTSORT:Woolf, Virginia}}
[[Kategoria:Angielscy prozaicy]]
[[Kategoria:Autorzy pamiętników i dzienników]]