Język polski: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
- (bez wart.)
+
Linia 6:
 
* Czas już zrozumieć, że od tego, czem będzie dla nas język polski, zależnym się stanie cały poziom naszej kultury umysłowej, że Francja temu właśnie zawdzięcza swą niezaprzeczoną hegemonję duchową nad światem, że jest narodem najbardziej ceniącym swój język o najgruntowniej go posiadającym – a jeśli to promieniowanie nieco osłabło w ostatnich czasach, to dlatego, że się zaczęła sprzeniewierzać swym tradycjom szkolnym.
** Autor: o. [[Jacek Woroniecki]], ''Około kultu mowy ojczystej'', Wydawnictwo Antyk Marcin Dybowski, Komorów 2010, s. 38.
** Zobacz też: [[kultura]]
 
Linia 17:
** Źródło: Aleksandra Łuczyńska, [http://www.gazetalubuska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20090815/WYWIADY/947740581 ''Jan Miodek: – Polski nie jest trudny!''], gazetalubuska.pl, 15 sierpnia 2009
** Zobacz też: [[ortografia]]
 
* Kiedy mówimy język polski lub polszczyzna, to od razu szukamy takich określeń jak dbać, troszczyć się, a przecież język nie jest po to, by się o niego troszczyć. (…) On powinien być funkcjonalny, powinien nam służyć, powinien być też nie tyle źródłem potrzeby opiekowania się, ale też radości, przyjemności.
** Źródło: ''Spokojnie, język się zmienia'', rozmowa Magdaleny Mądrzak, „Fanbook” nr 4 (17)/2017, listopad 2017-styczeń 2018, s. 16.
 
* Mówienie po polsku sprawia mi wielką frajdę – choć nie wiem czy widzom, którzy widzieli film, spodobał się mój akcent. Dla mnie język polski jest jednym z najpiękniejszych – miękki, pełen uroczej melodyki, rytmu, różnych intonacji. Nie wiem, czy mówię na tyle dobrze, bym kiedykolwiek mogła zagrać Polkę, ale chętnie powtórzyłabym doświadczenie i zagrała Czeszkę mieszkającą w Polsce!
Linia 23 ⟶ 26:
 
* Ostatecznie herezje, jak się wtedy mówiło, czyli wyznawcy buntu przeciwko Rzymowi, dały dużo kulturze polskiej przed rozpowszechnienie języka polskiego w piśmie. Reformacja jest niewątpliwie jeśli nie matką, to czcigodną akuszerką tego języka, który przez pisarzy polskich zarówno heretyckich, jak i katolickich dźwignięty został do prawdziwej potęgi i majestatu. Ale nie byłby język tak piękny, gdyby go nie kształtowała kultura łacińska, toteż wpływ i Rzymu, i katolicyzmu jest w tym czasie dla kultury polskiej równie pożyteczny.
** Autor: [[Stanisław Mackiewicz|Stanisław Cat-Mackiewicz]], ''Dom Radziwiłłów'', wyd. „Czytelnik”Czytelnik, Warszawa 1990, s. 79, 8079–80.
 
* Polski zawsze doskonale radził sobie z zapożyczeniami.