Bolesław Piasecki: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 79:
* Gdybym był komunistą, uważałbym Piaseckiego za niebezpiecznego wroga.
** Autor: [[Juliusz Mieroszewski]]
** Źródło: Jan Engelgard, ''Wielka gra Bolesława Piaseckiego'', Warszawa 2008, ISBN 9788392528449, s. 9.
 
* Ja tych morderców nie ośmielam się osądzać dlatego, że wiem o wielu zabitych w lesie Żydach pod wymyślonym zarzutem, że byli kapusiami gestapo… Przecież nikt tego nie udowodnił. Był Żyd, to rąbali go z pistoletu. Przed wojną zabijali komunistów, zabijali Żydów w ich sklepach.
Linia 88:
* Jedno jest moim zdaniem pewne: Piasecki taki, jakiego poznałam, nigdy nie zgodziłby się zostać agentem.
** Autor: [[Alicja Zawadzka-Wetz]]
** Źródło: Jan Engelgard, ''Wielka gra Bolesława Piaseckiego'', Warszawa 2008, ISBN 9788392528449, s. 9.
 
* Jest to facet ambitny, który kiedy tylko może, ciosa nam kołki na głowie. Jego organizacja ma 120 mln rocznego obrotu. Dla nas faktycznie jest bezużyteczna. Chcieliśmy, aby to był wrzód na d.... Wyszyńskiego, a tymczasem uplasował się na naszym tyłku. Nikt jednak nie ma odwagi go przeciąć.”
Linia 106:
** Autor: [[Włodzimierz Sznarbachowski]]
 
* Najostrzejszej krytyce poddał narodowy charakter Polaków Bolesław Piasecki. (...) Posuwał się tak daleko, iż przypisywał Polakom „objawy degeneracji“degeneracji” i „głębokiego rozkładu“rozkładu” (...).
** Źródło: [[Bogumił Grott]], ''Człowiek, wychowanie i kultura w programie Falangi'', „Przegląd Humanistyczny“Humanistyczny”, 38, 1994, nr 1 (322), s. 34.
 
* Nie ma dowodów na to, że Piasecki zobowiązał się do działań przeciw Kościołowi, o co wielu go posądzało, także biskupi.
Linia 145:
 
* Po dziś dzień dominuje na temat Piaseckiego tzw. obiegowa opinia, a tę kształtują „rewelacje” funkcjonariusza komunistycznej bezpieki Józefa Światło, który w 1953 uciekł z Polski i został wykorzystany przez wywiad amerykański w ramach wojny ideologicznej, jaka się wówczas toczyła między wrogimi blokami – zachodnim i wschodnim. Polskiej opinii publicznej „rewelacje” Światły przybliżyło Radio Wolna Europa i szef sekcji polskiej Jan Nowak-Jeziorański.
** Autor: [[Jan Engelgard]], ''Wielka gra Bolesława Piaseckiego'', Warszawa 2008, s. 5.
 
* Powtarzam często, że mu wszystko odpuszczam, czym utrudnił pracę Kościołowi.
Linia 178:
 
* Współpracy wywiadowczej w interesującym mnie zakresie szukałem (...) wszędzie. Między innymi moi informatorzy donosili o pewnych powiązaniach i możliwościach informacyjnych „Falangi” kierowanej przez Bolesława Piaseckiego. (...). Spotkanie (...) odbyło się w którymś lokalu „Falangi”. (...). Pokój był dość spory. Gdy przyszedłem zastałem około 10 mężczyzn, siedzących i rozmawiających. (...) Czekałem około 15 minut. Sądzę, że było to pociągnięcie taktyczne: nie spieszy mi się do ciebie. W pewnym momencie drzwi otworzyły się i stanął w nich Piasecki jakby zatrzymany w pół kroku. Spojrzał dość władczo na swych kolegów, którzy błyskawicznie poderwali się i stanęli na baczność, witając go skandowanym „Czołem Wodzu!” Wyraźnie sprawiło mu to przyjemność. Ze mną przywitał się uprzejmie, choć może trochę protekcjonalnie. (...). Dla mnie sprawa była jasna: (...) współpracy nie uzyskamy. W tym przypadku nie żałowałem tego: podejście „wodzowskie” było dla mnie psychicznie zupełnie nie do przyjęcia i na pewno nie rokowało dobrej współpracy.
** ŹródłoAutor: [[Kazimierz Leski]], ''Życie niewłaściwie urozmaicone. Wspomnienia oficera wywiadu i kontrwywiadu AK'', Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1989, s. 199-200. ISBN 83-01-08351-4
 
* Wydawało się, że Piasecki poniósł klęskę. – W czasie pierwszej wizyty, po zwolnieniu kardynała Wyszyńskiego z więzienia Prymas powiedział do nas, wtedy tzw. młodych w tworzącym się „Znaku”: nie kopać leżącego. Na własne uszy słyszałem: nie kopać leżącego. Prymas nie chciał, żebyśmy zadali PAX-owi ostateczny cios. Nie chciał i nie przykładał do tego ręki. I to mnie zdumiało…
Linia 195:
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Piasecki, Bolesław}}
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Ofiary represji politycznych w II Rzeczypospolitej]]