Stanisław August Poniatowski: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
+2
m format, dr Zmiana
Linia 22:
* Szkoda czasu i atłasu, byś się wdzierał do Parnasu.
** Opis: gdy po koronacji jakiś wierszokleta złożył powinszowanie, napisane na białym atłasie, wiersze Poniatowski wdzięcznie przyjął, ale do ich autora powiedział j.w.
** Źródło: [[s:Encyklopedia staropolska/Atłas|''Encyklopedia Staropolska Glogera'']], hasło „atłas”]] za Wojcickiego Przysłowia t. I, s. 13, i t. III, s. 70.
 
* Trzeba było przed sejmikiem kilka dni z rzędu rezonować od rana do wieczora z tą ciżbą, podziwiać ich brednie, zachwycać się ich płaskimi konceptami, a nade wszystko ściskać ich brudne kapcańskie osoby…
Linia 28:
 
* Znalazłem się w sytuacji szczególnej, lecz straszliwej; poświęciłem honor dla spełnienia obowiązku.
** ''J'aiJ’ai été le cas singulier, mais bien horrible de sacrificier l'honneurl’honneur au devoir.'' (fr.)
** Źródło: [[Stanisław Cat-Mackiewicz]], ''Stanisław August'', Universitas, Kraków 2012, s. 146.
 
Linia 35:
** Autor: [[Szymon Kobyliński]], ''Tajemnice pocztu Matejki'', Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia, Warszawa 1984, s. 122.
 
* Jeżeli, mimo wszystko, przetrwaliśmy rozbiory jako Polacy, to w największej mierze dzięki królowi Stanisławowi Poniatowskiemu. (...) Z samego tytułu pomazania prochy Stanisława Augusta mają prawo do królewskiego pogrzebu w ojczyźnie (...). Dlatego sytuacja obecna, gdy te prochy walają się w składzie nawozów sztucznych miejscowego kołchozu, na co przeznaczony został kościół w Wółczynie - w pojęciu i odczuciu piszącego te słowa - ubliża w najwyższym stopniu godności wszystkich Polaków!
** Autor: J.[[Jerzy Waldorff]], ''Król Stanisław w naszych oczach''., Ww: ''Życie kulturalne i religijność w czasach Stanisława Augusta Poniatowskiego''., Podpod red. M. M. Drozdowskiego, Warszawa 1991
 
* Król polski jest niezawodnie z twarzy i głowy jednym z najpiękniejszych mężczyzn, jakich w życiu widziałem; lecz wyraz jakiegoś smutku zmniejsza wrażenie, które by ta piękna postać czynić mogła. Nie znać na nim wcale, by był bardzo szczęśliwy, włosy jego już w znacznej części posiwiały.
** Autor: W.Wawrzyniec Engeström, ''Pamiętniki'' (1788-17911788–1791)., Ww: ''Cudzoziemcy o Polsce. Relacje i opinie''. Wybrał i oprac. J. Gintel., T.tom 2: wiek''Wiek XVIII-XIX. Kraków 1971''
 
* Sto tysięcy kosztował, ja bym dwakroć łożył,<br />By Stanisław skamieniał, a Jan Trzeci ożył.
Linia 45:
 
* Średniego wzrostu, o prawidłowych proporcjach ciała i męskiej sylwetce, twarz szczera, przyjemna i interesująca, rysy ostre i zdecydowanie, szczególnie zaś nos i podbródek. Cerę ma bladą, a włosy o głębokiej, zbliżonej do czerni barwie. Stanisław nie nosi peruki. Powiadają, że w twarzy jego jest jakaś miękkość i rys melancholii.
** Autor: N. W. Wraxall, ''Wspomnienia z Polski'' (1788)., Ww: ''Polska stanisławowska w oczach cudzoziemców''., T.tom 1., Opracoprac. i wstępem poprzedził W. Zawadzki. Warszawa 1963
 
* Z dni tego króla, kochane dziecko!<br />To zapamiętać ci warto:<br />Że to za niego właśnie, zdradziecko,<br />Ojczyznę twoją rozdarto.<br />I znikła Polska z państw Europy,<br />W trój rozszarpana niegodnie…<br />A król pod dumnej carycy stopy,<br />Złożył koronę swą w Grodnie.