Obóz Narodowo-Radykalny: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m red. |
Nowy cytat. |
||
Linia 7:
** Autor: Rafał Sierchuła, historyk IPN
** Źródło: L. Kulińska, M. Orłowski, R. Sierchuła, ''Narodowcy. Myśl polityczna i społeczna obozu narodowego w Polsce w latach 1944–1947'', Warszawa-Kraków 2001, s. 134.
* Falanga, będąca grupą niezbyt liczną i nie piastującą też nigdy władzy, stała się w Polsce pewnego rodzaju punktem odniesienia przy ocenianiu innych ruchów ideowo-politycznych, jako formacja radykalna, a nawet jedna z najbardziej skrajnych.
** Autor: Bogumił Grott
** Źródło: ''Ruch Narodowo-Radykalny. Założenia ustroju politycznego i jego światopoglądowe aspekty'', „Kieleckie Studia Historyczne“, 14, 1996, s. 120.
* Istotniejsze znaczenie miało podjęcie 14 kwietnia 1934 r. działalności przez Obóz Narodowo-Radykalny (ONR), wzorujący się, zarówno jeśli chodzi o program, jak i działalność, na rozwiązaniach faszystowskich. Wśród jego twórców znajdowali się głównie działacze warszawscy, m.in. Jan Mosdorf, Henryk Rossman, Bolesław Piasecki, Tadeusz Gluziński i Jan Jodzewicz. Odrzucali oni tradycyjne wzorce działalności, np. parlamentarnej, na rzecz „akcji bezpośredniej”, zaostrzenia walki z żydostwem, komunizmem i masonerią. Podkreślając wyjątkowe znaczenie katolicyzmu, narodu i państwa, opowiadali się za tworzeniem zhierarchizowanych struktur organizacyjnych i społecznych, domagali się zdecydowanego rozwiązania problemu mniejszości narodowych.
| |||