Sanacja: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
nowy cytat |
+2 |
||
Linia 19:
** Autor: [[Wincenty Witos]], ''Na procesie brzeskim'', w: ''Wielkie mowy historii'', t. 2, wyd. Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa 2006.
** Opis: przed sądem okręgowym w Warszawie, 28 października 1931.
* Nie jest dobrze. Ci ludzie nie mają należytego poczucia odpowiedzialności.
** Autor: [[Stefan Starzyński]]
** Opis: wypowiedź o zwierzchnikach komisarycznego prezydenta Warszawy z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 4 września 1939
** Źródło: Magdalena Stopa, ''Julian Kulski – prezydent okupowanej walczącej Warszawy'', Editions Spotkania, Warszawa 2017, s. 67.
* Oblewa nas już istna powódź nędzy. Statystyka wykazuje zatrważającą ilość ludzi pozbawionych pracy (…). A każda cyfra w statystyce i poza statystyką – to niekończące się nigdy, beznadziejne dni niedostatku, niedojadania, często dosłownego głodu, rozpaczliwych warunków mieszkania, strzępów, wiszących na ciele zamiast ubrania.
** Autor: [[Adam Grzymała-Siedlecki]], [http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/publication?id=218847&tab=3 ''Pod światło. W powodzi nędzy''], „Kurier Warszawski” – wydanie wieczorne nr 103, 15 kwietnia 1936, s.3.
* Potracili głowy, żadnych instrukcji nie otrzymałem, musimy działać we własnym zakresie i liczyć tylko na siebie.
** Autor: [[Stefan Starzyński]]
** Opis: wypowiedź o zwierzchnikach komisarycznego prezydenta Warszawy z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 2 września 1939
** Źródło: Magdalena Stopa, ''Julian Kulski – prezydent okupowanej walczącej Warszawy'', Editions Spotkania, Warszawa 2017, s. 67.
* Reżimy autorytarne dążyły bowiem nie tyle do likwidacji parlamentaryzmu, ile do zniesienia wielopartyjności. Parlament miał przy tym zmienić sposób funkcjonowania, umożliwić rządowi wykonywanie jego obowiązków. Poza zwiększeniem kompetencji władz wykonawczych chciano nauczyć społeczeństwo respektu dla instytucji państwowych, odzwyczaić je od anarchistycznych i egoistycznych zachowań. Rządy autorytarne nie zamierzały natomiast narzucać obywatelom jedności ideologicznej i światopoglądowej. Dlatego w Polsce po przewrocie majowym nie rozwiązano partii politycznych i otrzymano gros praw obywatelskich. Przypadki represji miały charakter sporadyczny. Piłsudski utrudniał, nieraz brutalnie, egzystowanie opozycji, nie dążył jednak do jej unicestwienia.
| |||