Reformacja: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
skrót, ort.
nowy cytat, sortowanie
Linia 1:
[[Plik:Lutherrose.svg|mały|<center>Róża Lutra, godło reformacji protestanckiej.</center>]]
'''[[w:Reformacja|Reformacja]]''' – ruch religijno-polityczno-społeczny zapoczątkowany przez [[Marcin Luter|Marcina Lutra]] w XVI wieku, mający na celu odnowę chrześcijaństwa.
* Luter wydarzenie zbawcze uwewnętrzniał, personalizował i uduchowiał. Stary system począł się chwiać, kiedy wskutek przezwyciężenia lęku przed karą za grzechy usunięta została jego podstawa, a pewność zbawienia została oparta na wierze w zawarte w ''Piśmie Świętym'' Boże Słowo. To było jedną z przyczyn ogromnej siły oddziaływania tez Lutra, ale także teologicznym powodem uniemożliwiającym – przynajmniej w owym czasie – porozumienie, ponieważ zakładałoby ono całkowitą odnowę systemu.
* Z tym więc walczę ja, mnich Augustianin,<br />Moralności teolog – to przytyk,<br />Bo w stolicy wołają – poganin!<br />Reformator, heretyk, polityk!<br />Tak, papieską ja bullę spaliłem,<br />Lecz szukajcie miast, które on spalił!<br />Ja na wrotach kościelnych tezy swoje przybiłem,<br />On mnie wyklął, a mnisi śpiewali.
** Autor: [[Rolf Decot]], ''Mała historia reformacji w Niemczech'', przeł. Juliusz Zychowicz, „Biblioteka Historii Kościoła”, Wydawnictwo WAM, Kraków 2007.
** Autor: [[Jacek Kaczmarski]], ''Marcin Luter'' (1993)
 
* Polityka Zygmunta I była dość chwiejna wobec reformacji. Raz wydaje on ustawy przeciwko nowinkom, innym razem całkowicie je toleruje. Na pewno z jednej strony postulaty humanistów o niezależności władzy świeckiej od kościelnej są dla króla pociągające, z drugiej jest on uzależniony od magnatów, wśród których pokaźną grupę stanowi kler katolicki.
Linia 19:
* W tem się więc streszcza różnic między nauką reformacji, a starą nauką chrześcijańską: pierwsza stawia obowiązek czytania Biblji, którą uważa za pierwszą bezpośrednią i jedyną normę wiary, podczas gdy Kościół tak zrozumiane[mu] obowiązk[owi] zaprzecza, nauczając, że Pismo Św. nie jest ani pierwszą i bezpośrednią, ani jedyną normą wiary. Broni się on tedy zarówno przeciw zindywidualizowaniu wiary, któreby pozwoliło każdemu wierzyć w to, coby mu się zdawało, iż w Piśmie Św. zrozumiał, jak i przeciw zubożeniu wiary przez odrzucenie praw, nie znajdujących się w Piśmie Św., a przechowanych przez podanie Kościoła.
** Autor: [[Jacek Woroniecki]], ''Przewodnik po literaturze religijnej'', Gubrynowicz i Syn, Lwów 1914, s. 86.
 
* Z tym więc walczę ja, mnich Augustianin,<br />Moralności teolog – to przytyk,<br />Bo w stolicy wołają – poganin!<br />Reformator, heretyk, polityk!<br />Tak, papieską ja bullę spaliłem,<br />Lecz szukajcie miast, które on spalił!<br />Ja na wrotach kościelnych tezy swoje przybiłem,<br />On mnie wyklął, a mnisi śpiewali.
** Autor: [[Jacek Kaczmarski]], ''Marcin Luter'' (1993)
 
* Ze skromnych początków, z teologicznego sporu we wschodniej części Niemiec, wyrósł burzliwy ruch odnowy i reformy stawiający krytyczne pytania, śmiały i wreszcie rodzący głębokie podziały. W ciągu życia jednego pokolenia zmieniło się rozumienie tego, czym jest reforma. Zwolennicy ruchu zwanego teraz protestantyzmem odcięli się od dotychczasowej zachodniej tradycji katolickiej. Podział był trwały i – jak się okazało – otworzył przepaść nie do zasypania. W ciągu kolejnych dwóch stuleci Europa podzieliła się na wojujące ze sobą kościoły, zwaśnione rodziny i wrogie sobie państwa. Antagonizm między protestantami i katolikami rzutował na kształt polityki w Europie i wzniecał wojny żywiące się morderczą nienawiścią. (…) Wszędzie w Europie korzystano z władzy państwowej, by skazywać na śmierć jako heretyków lub zdrajców tych, którzy odrzucali lokalną religię – czy był nią protestantyzm, czy katolicyzm.