Sanacja: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
przen. cytatów |
nowy cytat |
||
Linia 1:
'''[[w:Sanacja|Sanacja]]''' (łac. ''sanatio'', „uzdrowienie”) – potoczna nazwa obozu piłsudczykowskiego rządzącego w Polsce w latach 1926–1939, powstała w związku z głoszonym przez [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] hasłem „sanacji moralnej” życia publicznego, wysuwanym w toku przygotowań i w okresie przewrotu majowego (1926).
* 15 ofiar śmiertelnych. (…) Każda straszliwa, ale tylko 15. Słusznie stawia się nam zarzut, żeśmy internowali ok. 10 tys. osób. Ale nie wiem, czy panie wiedzą, jak to wyglądało przed wojną. Ja sobie tutaj wynotowałem liczby. W Polsce w 1935 r. było 16 tys. więźniów politycznych, większość osadzona nakazem administracyjnym w Berezie Kartuskiej. W 1926 r. było 6 tys. więźniów politycznych, trzy lata później 8,7 tys. A w roku
** Autor: [[Czesław Kiszczak]]
** Opis: o swoich działaniach podczas stanu wojennego.
Linia 16:
* Oblewa nas już istna powódź nędzy. Statystyka wykazuje zatrważającą ilość ludzi pozbawionych pracy (…). A każda cyfra w statystyce i poza statystyką – to niekończące się nigdy, beznadziejne dni niedostatku, niedojadania, często dosłownego głodu, rozpaczliwych warunków mieszkania, strzępów, wiszących na ciele zamiast ubrania.
** Autor: [[Adam Grzymała-Siedlecki]], [http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/publication?id=218847&tab=3 ''Pod światło. W powodzi nędzy''], „Kurier Warszawski” – wydanie wieczorne nr 103, 15 kwietnia 1936, s.
* Reżimy autorytarne dążyły bowiem nie tyle do likwidacji parlamentaryzmu, ile do zniesienia wielopartyjności. Parlament miał przy tym zmienić sposób funkcjonowania, umożliwić rządowi wykonywanie jego obowiązków. Poza zwiększeniem kompetencji władz wykonawczych chciano nauczyć społeczeństwo respektu dla instytucji państwowych, odzwyczaić je od anarchistycznych i egoistycznych zachowań. Rządy autorytarne nie zamierzały natomiast narzucać obywatelom jedności ideologicznej i światopoglądowej. Dlatego w Polsce po przewrocie majowym nie rozwiązano partii politycznych i otrzymano gros praw obywatelskich. Przypadki represji miały charakter sporadyczny. Piłsudski utrudniał, nieraz brutalnie, egzystowanie opozycji, nie dążył jednak do jej unicestwienia.
Linia 34:
* Wiele elementów Polski PiS przypomina sanację: najważniejsze stanowiska są obsadzane miernymi, ale wiernymi, wszystko podlewa się bogoojczyźnianym sosem. Chciałbym byśmy pamiętali, jaką tragedią to się wówczas skończyło. Ludzie, którzy przed wojną najgłośniej mówili o honorze, jak choćby szef dyplomacji Józef Beck, 17. dnia wojny uciekli do Rumunii. Okazali się największymi tchórzami, zostawiając kraj na pastwę losu.
** Autor: [[Radosław Sikorski]], ''Marionetki Rosji'', „Gazeta Wyborcza” Sobota-niedziela 12–13 sierpnia 2017, s.
** Zobacz też: [[Józef Beck]], [[Prawo i Sprawiedliwość]]
* Wojsko w szkole, armia w szkole,<br />Posłuchajcie dziatki.<br />Wiwat stanu racja<br />I pacyfikacja,<br />Łucku-Pucku, Łucku Pucku<br />I pacyfikacja!<br /><br />Będzie wojna, będzie wojna,<br />Interwencję zrobią,<br />Hej sanacjo, bądź spokojna,<br />Niemcy już się zbroją.<br />Wiwat Polska zbrojna,<br />Wiwat, wschód się pali!<br />Łucku-Pucku, Łucku-Pucku,<br />Wiwat imperializm!
** Autor: [[anonim]], ''Cukier krzepi''
** Źródło: tekst ze zbiorów Akademickiego Klubu Literacko-Artystycznego, istniejącego w latach 1930–1931 przy organizacji studenckiej „Życie”
| |||