Wolność zgromadzeń: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Kat. |
+1 |
||
Linia 9:
* Wolność zgromadzeń polega na swobodzie organizowania publicznych, odbywanych z reguły pod gołym niebem, spotkań osób i uczestniczenia w nich, bez względu na to, jaki jest cel takich spotkań. Zgromadzenie jest wydarzeniem z natury ograniczonym w czasie, nie posiada stałych ram organizacyjnych, może być otwarte dla nieograniczonej liczby uczestników. Organizatorzy zgromadzenia nie muszą uzyskiwać na jego przeprowadzenie zezwolenia władz publicznych, winni natomiast powiadomić je o takim zamiarze. Są też zobowiązani do zapewnienia pokojowego przebiegu zgromadzenia. Organizowanie zgromadzeń, których uczestnicy posługują się przemocą dla osiągnięcia swoich celów jest niedopuszczalne. Zakazane jest także uczestniczenie w takich zgromadzeniach. Władze publiczne mogą nie dopuścić do jego przeprowadzenia, a także rozwiązać je, gdy już trwa. Ograniczenia wolności zgromadzeń wprowadzić może ustawa (...). Jej postanowienia muszą odpowiadać wymogom określonym w art. 31 ust. 2 (por. też art. 233 ust. 1 i 3) [konstytucji].
** Autor: [[Piotr Winczorek]], ''Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.'', Warszawa 2000, s. 78–79.
* Zaprezentowana przez Trybunał Konstytucyjny nowa koncepcja relacji między jednostką a państwem nie ma żadnego oparcia w obecnie obowiązującej Konstytucji. Jest to bowiem koncepcja zakładająca sterowanie jednostką przez władzę publiczną poprzez prawne uprzywilejowywanie takich sposobów korzystania przez jednostkę z przysługujących jej wolności, które służą realizacji celów wyznaczonych przez władzę publiczną. W świetle tej koncepcji jedynym sposobem rozstrzygnięcia kolizji konstytucyjnych praw i wolności jest odebranie owych praw i wolności tym, którzy nie realizują dobra wspólnego w takim znaczeniu, jakie pojęciu temu nadaje władz publiczna. Określenie skutków prawnych glosowanego orzeczenia dla praktyki stosowania zakwestionowanych przepisów utrudnia fakt, że postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym, w którym orzeczenie to zostało wydane, jest nieważne z uwagi na nieprawidłowo obsadzony skład orzekający.
** Opis: Fragment glosy do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 marca 2017 r., sygn. akt Kp 1/17 dotyczącego ustawy z dnia 13 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo o zgromadzeniach (Dz.U. z 2017 r. poz. 579), wprowadzającej w szczególności tzw. zgromadzenia cykliczne
** Autorka: [[Monika Florczak-Wątor]], [http://konstytucyjny.pl/glosa-do-wyroku-tk-z-dnia-16-marca-2017-r-sygn-akt-kp-117-monika-florczak-wator/#more-960 ''Glosa do wyroku TK z dnia 16 marca 2017 r., sygn. akt Kp 1/17 (Monika Florczak-Wątor)''], konstytucyjny.pl, data dostępu: 25 sierpnia 2017
** Zobacz też: [[kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego w Polsce]]
[[Kategoria:Polska polityka]]
| |||