Carlos Fuentes: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Aurumtytan (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Aurumtytan (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 12:
** Rozdział: ''Inna wizyta''
* Bez księżowskich szat tajemnica stała się czystym strachem.
*Będę delikatny czy brutalny, na Boga? I jakim warto być?▼
** Rozdział: ''Oto jest prawda''s. 149
▲* Będę delikatny czy brutalny, na Boga? I jakim warto być?
** Postać: Guillermo Ramirez Nervo
** Rozdział: ''Autografy''
Linia 37 ⟶ 40:
** Opis: o Klaudii Nervo
** Rozdział: ''Tam gdzie się oznajmia i koresponduje''
* Czechow mówi, że kiedy umieramy, przestaje funkcjonować pięć naszych zmysłów, a zaczyna żyć dziewięćdziesiąt pięć innych. A jednen z nich mówi mi, że ktoś jest w pokoju. Że ine obecności węszą i pulsują w ciemności, wokół łóżka, między zasłonami: tylko aura.
** Rozdział: ''Oto jest prawda''
** Opis, Guillermo Ramirez, s. 138
* Dobrze jest wyobrażać sobie różne rzeczy, bo potem można zadowolić się wszystkim, co niesie życie (...) Tylko bronimy siebie, nadając doskonałość naszym marzeniom, aby potem akceptować niedoskonałość rzeczywistości.
Linia 91 ⟶ 98:
* Nie wiem, kogo może zainteresować moja historia; jest bardzo pospolita i zwyczajna; to po prostu rozczarowanie, nie warto go wspominać.
** Rozdział: ''Tam gdzie się oznajmia i koresponduje''
* Nie wierz w nic z tego, co ci opowiadam. To tylko moja legenda. Myślisz, że ja wiem, po co się urodziłam? Myślisz, że jestem przekonana o tym, że słuszne jest, co robię?
** Rozdział: ''Oto jest prawda'', s. 151
** Opis: Claudia Nervo do Guillerma, s. 151
* Nigdy nie będę wiedział nic więcej. Tajemnicą świata jest to, co dostrzegalne.
Linia 106 ⟶ 118:
* Pewnego dnia zatęsknimy za pałacami z końca wieku, burzonymi teraz, aby zastąpić je niepotrzebnymi i niezamieszkanymi drapaczami chmur.
** Rozdział: ''
* Pozostają mi tylko przeczucia, wierzyłam w tyle miejsc, które nie były moje, ile razy musiałam milczeć, jak połykałam słowa, które nie były moimi niespodziankami, niespodziankami nieświadomości tego, ile można wytrzymać, niespodziankami tych wszystkich spraw, które były we mnie, a ja ich nie znałam, już nie pamiętam, najgorsze jest to, co odgaduję na mój własny rachunek, i ryzyko, najgorsze jest to, że mogę popełnić wszystkie grzechy poza grzechem samotności, wszystko, tylko nie to, nie samotność, nie samotność wobec mojej twarzy w lustrze.
** Opis: Claudnia Nervo, s. 132
* Pracowity, ostrożny, przebiegły Ulisses, przywiązany do największego masztu, słuchający bez zagrożenia. Nie słyszał nic, oto jest prawda. Syreny mu nie śpiewały. Zagubiony statek minął w ciszy wyspy zaczarowane; głucha załoga wyobraziła sobie tę pokusę. Przywiązany kapitan powiedział, że słyszał i wytrzymał. Kłamał. To kwestia prestiżu, sensu legendy. Ulisses był własnym agentem od reklamy. Syreny tym razem, tylko tym razem, nie śpiewały: ten jeden raz, kiedy historia zanotowała ich śpiew (...) Ulisses mógł minąć je bez zagrożenia. Ulisses pragnął tylko być bohaterem antagonizując: zawsze puls agonii; nigdy śpiew syren, który słyszalny jest tylko dla tych, co już nie podróżują, już nie zdobywają się na wysiłek, wyczerpali się, chcą przeobrażeni przebywać w jednym tylko miejscu, które będzie mieściło ich wszystkich.
Linia 120 ⟶ 136:
* Samotność mówi mi, że nie jestem sam. Że jest coś więcej.
** Rozdział:''Srebrna Taśma''
* Samotny bohater nie wymaga niezwykłości albo kontrastów.▼
** Rozdział: '' Szczęście w kartach ''
* Są kłamstwa, które zbliżają cię do prawdy, ty nie, ty nie, chcesz tylko kłamstw, które cię oddalają.
** Postać: Bela
** Rozdział: ''Tam gdzie się oznajmia i koresponduje'', s. 116
* Słowa, które sobie mówimy, nie mają nic wspólnego z naszą obecnością i z naszymi ruchami.
** Rozdział: ''Oto jest prawda''
** Opis: Guillermo Ramirez, s. 148
* Słynna wrażliwość naszych czasów jest tylko starą rzeczywistością narcyzmu. Postarałam się być wiernym odbiciem.
Linia 139 ⟶ 162:
* Ten salon istnieje po to, by go opisano, a nie przeżyto czy udramatyzowano (...) aby został uświęcony opisem.
** Rozdział: ''Erynie''
* Trzeba umieć posiadać rzeczy nie tracąc ich.
** Rozdział: ''Oto jest prawda'', s. 150
* Tu czy tam, wszystko jedno. Chodzisz co roku i wszystko się powtarza, ale nic się nie powtarza.
Linia 149 ⟶ 175:
* Ukochany człowiek musi zapłacić za czas między pragnieniem a satysfakcją - jedyny czas naszego prawdziwego bólu, który jest tylko niespełnieniem pragnienia.
** Rozdział:''Srebrna Taśma''
▲* Samotny bohater nie wymaga niezwykłości albo kontrastów.
▲** Rozdział: '' Szczęście w kartach ''
* W dzieciństwie jest coś zaraźliwego. Jesteśmy zbyt blisko naszego własnego początku.
** Rozdział: '' Nazwa gry ''
* <br> Wierzy pani w szczerość?.
<br> To najbardziej oczywista forma hipokryzji.
** Rozdział: ''Oto jest prawda''
** Opis: Wywiad Claudii Nervo dla prasy, s. 142
* W muralach Stworzenia i Apokalipsy: wszyscy stoją tyłem wobec starego lęku śmierci i urodzenia.
** Rozdział: '' Szczęście w kartach''
* Wszyscy mamy jakieś swoje kodeksy honorowe.
** Postać: Guillermo Ramirez Nervo
** Rozdział: ''Autografy'' s.92
* Wszystko musi być czymś więcej, niż na to wygląda, bo inaczej życie nie byłoby zabawne.
** Rozdział: ''Oto jest prawda''
** Opis: Guillermo Ramirez, s. 148
* W świecie można żyć na tysiąc sposobów. Można przestać być człowiekiem i być podatnym na nowe doświadczenia. Poznanie człowieka może być, w ciągu bardzo krótkiego czasu, tylko ciekawą i postarzałą intencją
** Rozdział: '' Szczęście w kartach''
* Wybacz sobie sama.
** Rozdział: ''Erynie''
** Opis: Claudnia Nervo, s. 136
* Wyjątkowy chłód tłumaczy wyjątkowe gesty, są to gesty obronne, akcentuje się je, choć ich intencje bywają teatralne (...) Chłód jest inną ekscytacją, dotyczy bardziej umysłu i maski niż zmysłów.
| |||