Edward Potkowski: Różnice pomiędzy wersjami

* Dziś możemy autorytatywnie stwierdzić, że państwowość Polski zaczęła się nie tylko kilka lat przed chrztem Mieszka I, ale wręcz na dziesięciolecia przed nim. (...) Nie można więc mówić, że państwo polskie zaczęło się od Mieszka I, a tym bardziej od chrztu. Jego kształtowanie się było procesem długotrwałym, rozpoczęło się w drugiej połowie IX stulecia.

** Źródło: [https://www.tygodnikprzeglad.pl/57705-2/ ''Chrztu Polski nie było''], tygodnikprzeglad.pl, 11 kwietnia 2016

 

* Jestem przywiązany do tradycyjnych wartości kultury europejskiej, kształtowanych w długim procesie dziejowym. I uważam, że przyszłością jest Europa zjednoczona, której wizja była marzeniem wybitnych ludzi średniowiecza.

* Myślę, że decyzja o chrzcie została podjęta samodzielnie przez Mieszka i jego doradców, polską elitę rządzącą, że nikt jej nie narzucił. Decyzja ta była wynikiem dobrego rozeznania sytuacji politycznej Europy i dostrzegania korzyści dla państwa płynących z faktu przyjęcia religii chrześcijańskiej.

** Źródło: [https://www.tygodnikprzeglad.pl/57705-2/ ''Chrztu Polski nie było''], tygodnikprzeglad.pl, 11 kwietnia 2016

 

* Na decyzję o chrystianizacji wpłynęły dwa czynniki – sprawy wewnętrzne i zewnętrzne. Ojciec Mieszka, Siemomysł, podbił ziemię lubuską, tym samym doszedł do Odry i zaczął graniczyć z Rzeszą Niemiecką, co musiało rodzić konflikty zbrojne. Mieszko i jego ojciec mieli chyba dobry wywiad. Siła Mieszka polegała na tym, że zorganizował sobie grupę ludzi, doradców bywałych w Europie – nie poznaliśmy niestety ich imion – znających dobrze kraje sąsiednie, otoczenie państwa Polan. Dwór Mieszka nie był zlepkiem barbarzyńców, to była grupa wybitnie inteligentnych ludzi, orientujących się w stosunkach międzynarodowych. Doradzili mu oni, by łączyć się z Zachodem, przenieść jego wzorce, bo inaczej Polanie będą ginąć jak zachodni Słowianie. Państwo Mieszka, choć było już prężnym organizmem państwowym, nie było jednak w stanie przeciwstawić się skutecznie sile Rzeszy Niemieckiej i cesarza. Przyjęcie chrześcijaństwa dawało ponadto dostęp do kultury łacińskiej związanej z Kościołem rzymskim. Umożliwiało kontakt nie tylko z czołowymi ośrodkami kultury łacińskiej tego czasu, ale także z dziedzictwem antyku. Chrześcijaństwo pozwalało nawiązać kontakt i dialog z całym dziedzictwem europejskiej kultury. Piastowie to rozumieli; przykładem tego jest syn Bolesława Chrobrego Mieszko II, który władał kilkoma językami, w tym łaciną i greką.