Paweł Włodkowic: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
m →O Pawle Włodkowicu: drobne merytoryczne |
||
Linia 9:
* Delegaci polscy wieźli z sobą uczony traktat scholastyczny: ''De potestate papae et impertoris respectu infidelium''. Autorem był Paweł Włodkowic z Brudzewa, doktor dekretów, rektor uniwersytetu krakowskiego, kanonik i kustosz katedralny krakowski, genjusz, godzien, by go stawiać, jako odkrywcę, obok Kopernika, byśmy go czcili i szczycili się nim na równi z tamtym.<br />Dokonał on dwóch odkryć:<br />1) że względem pogan obowiązują te same prawa, jak względem chrześcijan;<br />2) że nie wolno narzucać wiary przemocą. (...)<br />Twierdzenia Brudzewskiego, tak proste dziś dla nas, a spotykane i w poprzednich epokach, były na owe czasy rewolucyjnemi.(...) Brudzewski zadał Krzyżakom klęskę cięższą niż Witold i Zyndram z Maszkowic.
** Autor: [[Feliks Koneczny]], ''Polskie logos a ethos'', Wydawnictwo Antyk, s. 390, 391.
* Paweł z Brudzewa wystąpił z twierdzeniem, że wobec pogan obowiązują takie same prawidła uczciwości, jak wobec chrześcijan. Ziemia pogańska jest ich własnością, nie wolno jej rabować, pogan nie wolno wytępiać, do chrztu nie wolno zmuszać; od nawracania są misje, ale nie wojsko; ani cesarz, anie papież nawet nie mają prawa szafować ziemią pogańską - a więc nie ważne są wszystkie nadania, udzielane Krzyżakom. Główna zaś "teza" (tj. twierdzenie) Brudzewskiego brzmiała: "wiara nie ma być z przymusu". Wyrazy te miały stać się hasłem dalszych dziejów Polski. A co do stosunków z Krzyżakami, zaczynał rektor swoje wywody od razu od słów: "Przyjęli Polacy do siebie Krzyżaków, żeby im tarczą byli, a oni zamienili się w drapieżców".
** Źródło: [[Feliks Koneczny|F. Koneczny]], ''Święci w dziejach narodu polskiego'', Miejsce Piastowe 1937, s. 241.
* Przedstawicielom Akademii Krakowskiej [w Konstancji] przewodził jej rektor, kanonista na miarę światową, Paweł Włodkowic, wspomagany w działaniu na soborze przez drugiego wybitnego kanonistę, Piotra Wolframa ze Lwowa.
** M. Banaszak, ''Historia Kościoła katolickiego'', t. 2: ''Średniowiecze'', Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1987, s. 271.
| |||