Sergiusz Piasecki: Różnice pomiędzy wersjami

* Popatrzyłem ja na jej burżujską mordę, na kapelusz z piórkiem. Potem cofnąłem się i chciałem kopnąć gadzinę w ten tłusty kapitalistyczny brzuch. Ale przypomniałem sobie, że jestem oficerem i że mam na sobie mundur Armii Czerwonej. Więc, pomyślałem sobie, niech zna mój honor! I tylko zajechałem ja pięścią w zęby. A ona, jak worek mąki, chlap na ziemię. Nasza by, sowiecka baba, nawet i nie mrugnęła. A ta... od razu widać: burżujskie paskudztwo -– żadnej w niej wytrzymałości nie ma! Splunąłem ja na nią z absolutną pogardą i nie oglądając się nawet dumnie odszedłem.

* Ty w Boga waszego, co go z brodą malują, wierzysz? -– Tak -– powiedział Kolka. -– Wolę wierzyć w naszego Boga z brodą, jak w waszego z wąsami. -– Więc tym -– powiedziałem -– czym dla was jest wasz Bóg, tym dla nas jest Stalin!

* Wolno mi nawet nazywać GO -– naszego wodza -– towarzyszem. Pomyślcie sobie tylko uczciwie: ja mam prawo swobodnie i wszędzie nazywać GO towarzyszem! Towarzysz Stalin! TOWARZYSZ STALIN!... Otóż to jest moją największą dumą i radością!... Czy może obywatel państwa kapitalistycznego nazywać swojego prezydenta lub króla towarzyszem? Nigdy!

** Źródło: ''op. cit.'', s. 191-192191–192.

* Za kilka dni udało mi się znaleźć w ilustrowanym tygodniku portret Hitlera, zamieszczony na całej stronie. Bardzo ja tym ucieszyłem się i chociaż tygodnik był nie mój, wydarłem z niego tamtą stronę. Potem w domu na tekturę nakleiłem i dużymi literami taki oto napis u dołu zrobiłem: „ADOLF HITLER -– NAJWIĘKSZY PRZYJACIEL WODZA ROSJI J. W. STALINA”. Powiesiłem ja portret Hitlera naprzeciw portretu Stalina. Niech sobie tak wiszą, kochani wodzowie, i cieszą się sobą...

* O napisaniu tej groteski [''Zapiski oficera Armii Czerwonej''] autor myślał już w 1940 r. w okupowanej Polsce. Poznał wtedy rosyjskiego lejtnanta, syna wyższego oficera, wychowanego w Leningradzie. W rozmowach z nim doznał wrażenia, że ma do czynienia z człowiekiem o zmechanizowanym mózgu, który nie umie zejść z toru pojęć narzuconych mu przez szkołę sowiecką i rozumować swobodnie, chociaż uważał się za wykształconego. Kiedy Rosjanin mówił o Stalinie, uwielbiał go aż do łez. Drugim typem podobnego Rosjanina, którego Piasecki spotkał, był kapitan czołgista, trzecim młody podoficer kompanii karabinów maszynowych. Rozmowy z tymi ludźmi przyniosły mu tylko rozczarowania.

** Źródło: Ryszard Demel, ''Wstęp do wydania krajowego'' w: Piasecki Sergiusz: „Zapiski oficera Armii Czerwonej”, Wydawnictwo LTW, Łomianki 2007 ISBN 9788375650952.

[[Kategoria:SzpiedzyPolscy szpiedzy]]