Tomasz z Akwinu: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
lit.
m drobne redakcyjne
Linia 1:
[[Plik:Saint Thomas Aquinas.jpg|mały|<center>Tomasz z Akwinu, na fresku Fra Angelico]]
'''[[w:Tomasz z Akwinu|Święty Tomasz z Akwinu]]''' (1225–1274) – włoski duchowny katolicki, dominikanin, święty Kościoła katolickiego, Doktor Kościoła, teolog i filozof-scholastyk.
==''O wierze'' (1259–1265)==
Linia 17:
* Konsekwencje czynu nie sprawiają, że staje się on zły, jeśli był dobry, albo że staje się dobry, jeśli był zły.
** ''Eventus sequens non facit actum malum qui erat bonus, nec bonum qui erat malus'' (łac.)
** Źródło: I, II, q. 20, a. 5.
 
* Ludzie dobrzy mają znosić złych w tym znaczeniu, że winni cierpliwie znieść doznane od nich osobiste krzywdy, ale w miarę jak to jest godziwe. Nie mogą natomiast pozwolić na wyrządzanie krzywdy Bogu i bliźnim, gdyż, jak mówi św. Jan Chryzostom: „Należy być cierpliwym, gdy chodzi o osobiste krzywdy; natomiast obojętność na krzywdy wymierzone przeciw Bogu byłaby zbyt bezbożna”.
Linia 23:
 
* Nie wolno mówić kłamstwa, nawet by ocalić kogoś z jakiegokolwiek niebezpieczeństwa.
** Źródło: II-II, q. 110, a. 3.
** Zobacz też: [[kłamstwo]]
 
* Nie wolno zmuszać niewiernych do wierzenia, ponieważ wiara musi pochodzić z wolnej woli.
** ''Infidelium quidam sunt qui nunquam susceperunt fidem sicut Gentiles et Judaei; et tales nullo modo sunt ad fidem compellendi ut ipsi credant, quia credere voluntatis est'' (łac.)
** Źródło: II, II, q. 10, a. 8.
** Zobacz też: [[wiara]]
 
* Podwładny nie ma obowiązku być posłusznym przełożonemu, jeśli ten nakazuje mu coś, w czym nie podlega mu ów podwładny.
** Źródło: II-a II-ae, q. 104, a. 5.
 
* Pożyczający pieniądze przenosi posiadanie ich na tego, kto od niego pożycza; ten przeto, któremu pieniądze pożyczono, posiada je na własne ryzyko i obowiązany jest oddać je w całości: stąd wniosek, że nie wolno wierzycielowi żądać więcej, niż pożyczył. Natomiast człowiek, który powierza swe pieniądze czy to kupcowi czy wytwórcy w formie jakiegokolwiek rodzaju spółki, nie przenosi na tego kupca czy wytwórcę posiadania swoich pieniędzy, przeciwnie te pieniądze pozostają nadal jego własnością; skutkiem tego kupiec handluje tymi pieniędzmi na ryzyko ich właściciela, podobnież wytwórca na jego ryzyko używa tych pieniędzy do produkcji. Wobec takiego stanu rzeczy wolno pożyczającemu godziwie domagać się części zysku, płynącego z danego przedsiębiorstwa, jako że zysk ten płynie z jego własności.
** Źródło: II, II, q. 78, a. 1.
** Zobacz też: [[lichwa]]
 
* Prawo jest to rozporządzenie rozumu dla dobra wspólnego nadane i publicznie obwieszczone przez tego, kto ma pieczę nad wspólnotą.
** ''Lex est quaedam rationis ordinatio ad bonum commune, ab eo qui curam communitatis habet promulgata''. (łac.)
** Źródło: I–III – II, q. 90, a. 4; za: [[Jan Paweł II]], ''Pamięć i tożsamość'', Wydawnictwo Znak, Kraków 2005, s. 139.
 
* Prawo ludzkie ma o tyle moc obowiązującą o ile jest zgodne z właściwymi zasadami. Wobec tego jest rzeczą oczywistą, że powinno się ono wywodzić z prawa wiecznego. O ile więc odchyla się od tych właściwych zasad, jest prawem niesłusznym; nie posiada ono wtedy cech prawa, lecz raczej jest jego pogwałceniem.
Linia 54:
* Wolność prawdziwa, to wolność od błędu i niepewności.
 
* Z drugiej jednak strony trzeba wiedzieć, że w wypadku zagrożenia dla wiary, podwładni powinni upominać przełożonych nawet publicznie, a powodem tego było grożące zaburzenie w sprawach wiary. I tak to rozumie glosa Augustyna do listu Galatów (2, 14) mówiąc: «sam„sam Piotr dał przykład przełożonym, by w wypadku zejścia z prostej drogi nie oburzali się na upomnienia podwładnych»podwładnych”.
** Źródło: IIa, IIæ q. 33, art. 4, ad 2.
 
Linia 124:
** Źródło: o. Tomasz Pegues OP, ''Katechizm według Summy Teologicznej św. Tomasza z Akwinu'', tłum. Michał Pełka, Centrum Kultury i Tradycji Wiedeń 1683, s. 16.
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Tomasz z Akwinu}}
[[Kategoria:Doktorzy Kościoła]]
[[Kategoria:Dominikanie]]