Kompleks Edypa: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Usunięte niegdyś zdanie nie jest wtrętem, bowiem pochodzi z książki autorów, których zacytował Jan Pleogit; |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
[[Plik:Oedipus.jpg|mały|<center>[[Edyp]]</center>]]
'''[[w:Kompleks Edypa|Kompleks Edypa]]''' – pojęcie wprowadzone do psychoanalizy przez [[Zygmunt Freud|Zygmunta Freuda]]; powszechne zjawisko wśród dzieci między 3 a 5 rokiem życia (faza falliczna rozwoju psychoseksualnego), polegające na pragnieniu seksualnego związku z rodzicem płci przeciwnej, przy jednoczesnej chęci pozbycia się rodzica tej samej płci jako rywala seksualnego.
* ''Stomil'': Aj, aj, aj, wciąż mówisz jak uparte dziecko. Nie lubi i nie lubi. No to jeżeli tak... pozostaje tylko jedno wyjaśnienie. Ależ oczywiście! Słuchaj, może ty masz Edypa?<br>''Artur'': Jakiego Edypa?<br>''Stomil'': Kompleks Edypa. Rozumiesz? Byłeś u psychiatry?<br>''Artur'': Nie, mama jest, owszem, niczego sobie, ale to nie to.<br>''Stomil'': Szkoda. Przynajmniej by było wiadomo, czego się trzymać. Wszystko by było lepsze niż twoje szaleństwo. Wobec tego jesteś jednak tylko formalistą.
** Autor: [[Sławomir Mrożek]], ''[[Tango (dramat)|Tango]]'', wyd. Noir Sur Blanc, Warszawa 1996, ISBN 83-86743-50-6, s. 63-64.
* Freud, ojciec psychoanalizy, wprowadził do psychologii termin "kompleks Edypa". Mówi on, że każdy chłopiec w wieku od niej więcej trzech do sześciu lat doświadcza silnych seksualnych uczuć skierowanych ku własnej matce i czuje wrogość do ojca. Jeśli wszystko toczy się prawidłowo, pod koniec tego etapu dziecko pojmuje znaczenie związku rodziców i korzyści, jakie z niego płyną, a wówczas może przemóc swoją wrogość. Jeśli nie - ukrywane przez niego wrogie działania, urazy i blizny przez całe życie będą powodować osobiste problemy.<br>Przestraszyłem się Freuda. Chcę do mamusi.
** Autorzy: Allan Lazar, Dan Karlan, Jeremy Salter, ''101 postaci, które zmieniały świat, choć nigdy nie żyły'', wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 978-83-247-0714-0, tłum. Barbara Gadowska, s. 173.
| |||