Aleksandra Romanowa (1872–1918): Różnice pomiędzy wersjami

** Źródło: Władysław Andrzej Serczyk, ''Poczet władców Rosji (Romanowowie)'', Wydawnictwo Puls, Londyn 1992, ISBN 0 907587 83 6, s. 225.

 

* Przykro to pisać, ale wybranie tej kobiety na carycę było błędem. Jak bowiem już pisałem, najważniejszym zadaniem monarchy nie jest rządzenie krajem, ale spłodzenie męskiego potomka. Aby przedłużyć dynastię. Żona monarchy jest zaś – jakkolwiek brutalnie by to brzmiało – maszyną do rodzenia synów. Aleksandra była maszyną wadliwą, o czym wiedziano, gdy aranżowano to małżeństwo. Niemożność urodzenia zdrowego syna doprowadzała tę kobietę do rozpaczy. Nie potrafiła sobie z tym psychicznie poradzić, szukała więc rady i pocieszenia w rozmaitych dziwnych miejscach oraz u rozmaitych dziwnych ludzi. Właśnie wtedy na arenę wkroczył Grigorij Rasputin (…).

** Autor: [[Wiktor Suworow]], ''Alfabet Suworowa'', Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2014, ISBN 9788378186427, s. 193.

 

* Zmiana ojczyzny, wiary i imienia wyobcowały ją z otoczenia, nawet z rodziny carskiej, nie mówiąc już o szerszych kołach arystokratycznych i literackich Petersburga oraz Moskwy. Jej świat przeżyć i kontaktów dość szybko zawęził się w gruncie rzeczy do męża, dzieci i kilku zbliżonych do pary cesarskiej postaci, nie zawsze najwyższych lotów.