Henryk II Pobożny: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m formatowanie automatyczne, grafika
m red., format, dr zmiana
Linia 1:
[[Plik:Henryk Pobozny.jpg|mały|<center>Henryk II Pobożny</center>]]
'''[[w:Henryk II Pobożny|Henryk II Pobożny]]''' (1196/1207–1241) – książę śląski, krakowski i wielkopolski 1238–1241 (do 1239 tylko w południowej Wielkopolsce po linię rzeki Warty); poległy w bitwie z Tatarami pod Legnicą.
 
==O Henryku II Pobożnym==
* Pobożność Henryka wyrażała się w jego pewnych zdolnościach nadprzyrodzonych. Zginął on bowiem w bitwie z Tatarami pod Legnicą zaledwie po trzech latach panowania. Prawdopodobnie – jak sądzą dziś historycy – bitwa ta w ogóle nie miała miejsca. Tatarzy takiej bitwy nie odnotowali. Stawia to Henryka Pobożnego w dość niezręcznej sytuacji, gdyż został zabity na polu bitwy, której nie było. W polskiej tradycji bitwa urosła do pokaźnych rozmiarów i mówi się nawet, że Tatarzy zebrali 9 worków uszu obciętych poległym w niej chrześcijanom. Gdyby obcinali nie uszy, lecz palce u nóg, to Henryk Pobożny po śmierci w ogóle nie zostałby odnaleziony. Po bitwie, jako że był już wówczas pozbawiony głowy, rozpoznano go bowiem jedynie na podstawie tego, że miał u lewej nogi sześć palców, a nie była to bynajmniej cecha anatomiczna występująca na tym etapie ewolucji u wszystkich Polaków. Nadprzyrodzone zdolności Pobożnego obejmują też – mimo drastycznie skróconego żywota – spłodzenie dwanaściorga dzieci. Sztuka to tym większa, że jako Pobożny dokonał tego z jedną żoną. Niestety, i ten wyczyn skończył się dla niego smutno: wszystkie te dzieci chciały potem rządzić jakimś księstwem, a niektórym to się nawet udało. Pobożny miał więc i może życie nadprzyrodzone, ale nie cudowne.
** Autor: [[Michał Ogórek]], ''Poczet królów polskich'', Agencja Wydawnicza Grobla IV, Gdańsk 2007, ISBN 978-83-922749-4-09788392274940, s. 35.