Zygmunt Bauman: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m →D: drobne merytoryczne |
m drobne redakcyjne, sortowanie |
||
Linia 11:
* Trudno się wszakże spierać o realność pytań, na które na swój sposób fundamentalizm odpowiada. Rzecz nie w tym, jak dowieść błahości lub złudności pytań, ale w tym, jak znaleźć na nie odpowiedź niezakażoną wirusem totalitaryzmu.
** Zobacz też: [[totalitaryzm]]
* Bo trzeba przyznać, że demokratycznie wybrane rządy spisują się znakomicie w roli agentów rynku towarowego oraz akwizytorów jego
* Dobrze prosperujący przedsiębiorcy i kupcy są żywotnie zainteresowani tym, aby silna, bezwzględna i dysponująca środkami przymusu władza państwowa tłumiła wszelkie zarzewia napięć, zanim osiągną one punkt zapalny.▼
* Głównym i podstawowym powodem, dla którego państwo zajmuje się dzisiaj ubogimi, jest już jednak nie chęć utrzymania ich w dobrej formie fizycznej i psychicznej, ale nadzorowanie. Należy pilnować, aby nie wyrządzali szkód i nie sprawiali kłopotów: trzeba ich kontrolować, obserwować, monitorować i dyscyplinować. Instytucje zajmujące się ludźmi biednymi i niezaradnymi życiowo nie są kontynuacją instytucji państwa opiekuńczego. Mimo mylących nazw, służą raczej wykluczeniu niż przyłączeniu, są narzędziem izolowania, a nie integrowania ubogich.▼
==Inne==
Linia 18 ⟶ 25:
** Źródło: rozmowa Tomasza Kwaśniewskiego, ''Więc będzie wojna?'', „Gazeta Wyborcza” 14–15 kwietnia 2012.
** Zobacz też: [[odpowiedzialność]], [[solidarność]], [[zaufanie]]
▲* Bo trzeba przyznać, że demokratycznie wybrane rządy spisują się znakomicie w roli agentów rynku towarowego oraz akwizytorów jego światopoglądu”.
▲** Źródło: ''Żyjąc w czasie pożyczonym''
* Brak respektu dla samej siebie, jaki cechuje podklasę, która w wielu krajach zastąpiła zdemontowany już przez globalizację proletariat, uniemożliwia członkom podklasy zarówno zbudowanie jakiejś tożsamości zbiorowej, jak też mobilizację polityczną.
Linia 34 ⟶ 38:
** Źródło: wywiad Giuliano Battistona, [http://espresso.repubblica.it/internazionale/2016/11/11/news/bauman-l-imbroglione-trump-e-un-veleno-venduto-come-antidoto-ai-mali-di-oggi-1.288155 ''Bauman: 'L'imbroglione Trump è un veleno, venduto come antidoto ai mali di oggi'', „l’Espresso”], espresso.repubblica.it, 11 listopada 2016
** Zobacz też: [[Donald Trump]]
▲* Dobrze prosperujący przedsiębiorcy i kupcy są żywotnie zainteresowani tym, aby silna, bezwzględna i dysponująca środkami przymusu władza państwowa tłumiła wszelkie zarzewia napięć, zanim osiągną one punkt zapalny.
* Dobrze wytresowani konsumenci – a takimi jesteśmy w zasadzie wszyscy, i to w coraz młodszym wieku – mają tendencje do postrzegania świata jako magazynu produktów. Relacja między klientem i towarem staje się wzorcem dla wszystkich innych związków, także międzyludzkich. Obowiązują przy tym dwa założenia. Po pierwsze – towar musi sprawiać przyjemność. Po drugie – nie ma żadnego powodu, by dochować wierności produktowi, jeśli nie spełnia już swej roli lub pojawią się bardziej obiecujące oferty.
Linia 59 ⟶ 60:
* Gest człowieka, który rozpocznie Apokalipsę, nie będzie się różnił od innych gestów, jakie dokonują codziennie zwykli, znudzeni technicy.
** Źródło: [http://wyborcza.pl/1,75478,12577196,Zygmunt_Bauman__bramy_intymnosci_rozwarto_na_osciez.html ''Zygmunt Bauman: bramy intymności rozwarto na oścież''], wyborcza.pl, 29 września 2012.
▲* Głównym i podstawowym powodem, dla którego państwo zajmuje się dzisiaj ubogimi, jest już jednak nie chęć utrzymania ich w dobrej formie fizycznej i psychicznej, ale nadzorowanie. Należy pilnować, aby nie wyrządzali szkód i nie sprawiali kłopotów: trzeba ich kontrolować, obserwować, monitorować i dyscyplinować. Instytucje zajmujące się ludźmi biednymi i niezaradnymi życiowo nie są kontynuacją instytucji państwa opiekuńczego. Mimo mylących nazw, służą raczej wykluczeniu niż przyłączeniu, są narzędziem izolowania, a nie integrowania ubogich.
==J==
Linia 73 ⟶ 71:
* Jedyne, czego możemy być dziś pewni, to niepewność.
** Źródło: „Forum”, 16 stycznia 2012.
* Jeśli ja panu dam dolara i pan mi da dolara, to każdy z nas ma po jednym dolarze. Ale jak ja panu dam myśl i pan mi da myśl, to każdy z nas ma dwie myśli. Na tym właśnie polega różnica między kradzieżą dolara i przyswojeniem sobie myśli czy melodii.
| |||