Wikicytaty

Nikołaj Bierdiajew: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Nie podano opisu zmian
-1 bez źródła, sortowanie, drobne redakcyjne
Linia 23:
* Kontemplacja to tajemnicza aktywność, to przemienianie świata.
 
* Królestwo komunistyczne jest (...) obarczone całością zadań, które należą do kościoła. Kształtuje ono dusze ludzką, zwiastuje obowiązujące dogmaty, czuwa nad tym, aby ta dusza oddawała mu cześć nie tylko „jako cesarzowi”, ale także „jako Bogu”. (...) Mamy tu do czynienia z monizmem społecznym posuniętym do ostateczności, zamykającym w jednym pojęciu państwo, społeczeństwo, kościół.▼
* (...) W epoce upadku świata starożytnego i pojawienia się chrześcijaństwa "reakcyjna" była obrona zasad starożytnego oświecenia i starożytnej cywilizacji, natomiast "postępowa", a nawet "rewolucyjna" była obrona tych zasad duchowych, które później zatriumfowały w kulturze średniowiecznej. Twórczy ruch, rewolucja ducha tamtych czasów, prowadziły ku "mrokom Średniowiecza". To nie ostatni obywatele, nie ostatni pisarze i filozofowie świata starożytnego, ale nauczyciele i Ojcowie Kościoła byli ludźmi prawdziwego ruchu duchowego". (...) Stary świat, który upada i do którego nie może być powrotu, jest właśnie światem nowożytnym z racjonalistycznym Oświeceniem, z indywidualizmem i humanizmem, z liberalizmem i demokratyzmem, ze wspaniałymi monarchiami narodowymi i polityką imperialistyczną, z potwornym systemem gospodarki industrialno-kapitalistycznej , z potężną techniką oraz pozornymi zdobyczami i pomyślnością, z wyuzdaną i bezgraniczną żądzą życia, z ateizmem i bezdusznością, z brutalną walką klas i socjalizmem jako ukoronowaniem epoki. Z ochotą gotowi jesteśmy śpiewać słowa pieśni rewolucyjnej "Starego wyprzyjmy się świata", rozumiejąc pod "starym światem" właśnie świat nowożytny skazany na zagładę.▼
** Źródło: ''Nowe Średniowiecze'' ▼
 
 
▲* Królestwo komunistyczne jest (...) obarczone całością zadań, które należą do kościoła. Kształtuje ono dusze ludzką, zwiastuje obowiązujące dogmaty, czuwa nad tym, aby ta dusza oddawała mu cześć nie tylko „jako cesarzowi”, ale także „jako Bogu”. (...) Mamy tu do czynienia z monizmem społecznym posuniętym do ostateczności, zamykającym w jednym pojęciu państwo, społeczeństwo, kościół.
** Źródło: ''Problem komunizmu'' (1937)
** Zobacz też: [[komunizm]]
Linia 43 ⟶ 39:
 
* Utopie wydają się o wiele bliższe urzeczywistnienia, niż się dotychczas sądziło. I oto stajemy dziś przed nową, nader niepokojącą kwestią: Jak uniknąć ich definitywnego urzeczywistnienia? [...] Utopie dają się urzeczywistniać. Życie zmierza w ich stronę. Ale być może nadchodzi nowa epoka, epoka, w której intelektualiści i warstwy wykształcone znajdą sposób na uwolnienie się od utopii i na powrót do społeczeństwa, które będzie nieutopijne, mniej „doskonałe” i bardziej wolne.
* Wolność leży u podstaw zamysłu Bożego odnoszącego się do świata i człowieka. Wolność rodzi zło, ale bez wolności nie ma również dobra. Przymusowe dobro nie byłoby dobrem. W tym właśnie tkwi podstawowa sprzeczność wolności. Wolność czynienia zła jest warunkiem wolności czynienia dobra. Zlikwidujecie przemocą zło, a nic nie pozostanie dla wolności dobra. Oto dlaczego Bóg znosi istnienie zła. Wolność rodzi tragedię życia i cierpienie życia. Dlatego wolność jest trudna i surowa.
 
▲* (...) W epoce upadku świata starożytnego i pojawienia się chrześcijaństwa "reakcyjna"„reakcyjna” była obrona zasad starożytnego oświecenia i starożytnej cywilizacji, natomiast "postępowa"„postępowa”, a nawet "rewolucyjna"„rewolucyjna” była obrona tych zasad duchowych, które później zatriumfowały w kulturze średniowiecznej. Twórczy ruch, rewolucja ducha tamtych czasów, prowadziły ku "mrokom„mrokom Średniowiecza"Średniowiecza”. To nie ostatni obywatele, nie ostatni pisarze i filozofowie świata starożytnego, ale nauczyciele i Ojcowie Kościoła byli ludźmi prawdziwego ruchu duchowego"duchowego”. (...) Stary świat, który upada i do którego nie może być powrotu, jest właśnie światem nowożytnym z racjonalistycznym Oświeceniem, z indywidualizmem i humanizmem, z liberalizmem i demokratyzmem, ze wspaniałymi monarchiami narodowymi i polityką imperialistyczną, z potwornym systemem gospodarki industrialno-kapitalistycznej , z potężną techniką oraz pozornymi zdobyczami i pomyślnością, z wyuzdaną i bezgraniczną żądzą życia, z ateizmem i bezdusznością, z brutalną walką klas i socjalizmem jako ukoronowaniem epoki. Z ochotą gotowi jesteśmy śpiewać słowa pieśni rewolucyjnej "Starego„Starego wyprzyjmy się świata"świata”, rozumiejąc pod "starym„starym światem"światem” właśnie świat nowożytny skazany na zagładę.
{{DEFAULTSORT:Bierdiajew, Mikołaj}}▼
▲** Źródło: ''Nowe Średniowiecześredniowiecze''
 
 
▲{{DEFAULTSORTSORTUJ:Bierdiajew, Mikołaj}}
[[Kategoria:Rosyjscy filozofowie]]
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/wiki/Nikołaj_Bierdiajew”