Fidel Castro: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
nowe cytaty, sortowanie
m drobne redakcyjne
Linia 1:
'''[[w:Fidel Castro|Fidel Castro]]''' (1926–2016) – [[Kuba|kubańskikuba]]ński [[rewolucja|rewolucjonista]], polityk i prawnik, prezydent i premier Kuby, pierwszy sekretarz Komunistycznej Partii Kuby.
{{IndeksPL}}
[[Plik:Fidel Castro.jpg|mały|<center>Fidel Castro</center>]]
Linia 135:
 
==O Fidelu Castro==
{{commons|Fidel Castro}}
 
* Aktor zimnej wojny (...) potrafił dla Kubańczyków uosabiać dumę z odrzucenia obcej dominacji.
** Autor: [[François Hollande]], [http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/kondolencje-po-smierci-fidela-castro-od-zachodnich-politykow,695126.html ''Fidel Castro nie żyje. „Żegnaj, komendancie”, „dla wielu był bohaterem”. Dużo ciepłych słów od światowych przywódców''], tvn24.pl, 26 listopada 2016.
Linia 171 ⟶ 169:
** Źródło: Alessandro Scotti, ''Blogerka z Hawany'', „Courrier International”, tłum. „Forum”, 23 sierpnia 2010.
 
* Fidel Castro, przywódca małej 11 milionowej wyspy, jak Dawid rzucił wyzwanie Goliatowi. W bezpośrednim sąsiedztwie Florydy ogłosił rewolucję i obronił ją przed przygotowaną przez CIA interwencją zbrojną w Zatoce Świń w 1961 r. Udało mu się również przetrwać szereg innych ataków i wyzwań, w tym ciężkie embargo handlowe wprowadzone przez USA w 1960 r.
** Autorka: [[Ewita Spieglanin]], [http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/ameryka-lacinska/20161203/fidel-zycie-po-zyciu ''Fidel – życie po życiu''], krytykapolityczna.pl, 3 grudnia 2016.
 
* Fidel Castro to najgorsze nieszczęście w całych dziejach Kuby. A Raul Castro jest w tej tragedii drugi.
Linia 187 ⟶ 185:
** Autor: [[Aleksis Tsipras]], [http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/kondolencje-po-smierci-fidela-castro-od-zachodnich-politykow,695126.html ''Fidel Castro nie żyje. „Żegnaj, komendancie”, „dla wielu był bohaterem”. Dużo ciepłych słów od światowych przywódców''], tvn24.pl, 26 listopada 2016.
 
* Jego przeciwnicy mówią, że był królem bez korony i mylił jedność z jednomyślnością. W tym jego przeciwnicy mają rację. Jego przeciwnicy mówią, że gdyby Napoleon miał taką gazetę, jak Granma, żaden Francuz nie dowiedziałby się o klęsce pod Waterloo. W tym jego przeciwnicy mają rację. (...) Ale jego przeciwnicy nie mówią, że ta rewolucja wzrastała w karcerze i stała się tym, czym mogła, a nie tym, czym chciała. (...) I nie mówią, że mimo wszystkich zewnętrznych agresji i wewnętrznych ograniczeń, ta wyspa cierpiąca, ale uparcie wesoła, wydała na świat społeczność latynoamerykańską o najmniejszych nierównościach społecznych.
** Autor: [[Eduardo Galeano]]
** Źródło: Ewita Spieglanin, [http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/ameryka-lacinska/20161203/fidel-zycie-po-zyciu ''Fidel – życie po życiu''], krytykapolityczna.pl, 3 grudnia 2016.
Linia 204 ⟶ 202:
 
* Kuba pod rządami Fidela Castro stała się pierwszym krajem w Ameryce Łacińskiej, który wyeliminował analfabetyzm. Dalej pozostaje jednym z niewielu pozbawionych tego problemu. Sieć publicznych szpitali i powszechny program szczepień pomogły obniżyć umieralność noworodków do poziomu tego z krajów Europy Zachodniej. Kuba zaczęła też przyjmować tysiące młodych ludzi z całej Ameryki Łacińskiej na nieodpłatne studia medyczne. Wysyła również lekarzy na misje w najbiedniejsze zakątki świata i bojowników na wojny o niepodległość w Afryce. Fidel nie tolerował jednak opozycji. W pierwszych latach jego rządów w więzieniu można było wylądować nawet za orientację seksualną czy zbytnią religijność.
** Autorka: Ewita Spieglanin, [http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/ameryka-lacinska/20161203/fidel-zycie-po-zyciu ''Fidel – życie po życiu''], krytykapolityczna.pl, 3 grudnia 2016.
 
* Nie wiem czy Fidel był kiedykolwiek człowiekiem skorumpowanym, ale całkowicie autorytarnym na pewno. Rewolucja kubańska stała się repliką zatęchłego hispano-arabskiego caudillismo, autorytarnego państwa wodzowskiego. Ale nie zawsze tak było. Nie tak miało być…
Linia 250 ⟶ 248:
** Autor: [[Natalia Fernández]]
** Źródło: Erich Schaake, ''Kobiety dyktatorów'', tłum. Roman Niedballa, wyd. Videograf II, Katowice 2004, s. 145.
 
{{commons|Fidel Castro}}