Andrzej Wajda: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
wprowadzono datę śmierci
m format, dr zmiana
Linia 1:
[[Plik:2008.04.22._Andrzej_Wajda_by_Kubik_01 Andrzej Wajda by Kubik 01.JPG|mały|<center>Andrzej Wajda</center>]]
'''[[w:Andrzej Wajda|Andrzej Wajda]]''' (ur. 1926-zm. 9.10.2016 1926–2016) – [[Polska|polski]] [[reżyser]] [[film]]owy, współtwórca polskiej szkoły filmowej, laureat honorowego [[Oscar]]a.
==Wypowiedzi==
* Będę mówił po polsku, bo chcę powiedzieć to, co myślę, a myślę zawsze po polsku.
** Opis: odbierając honorowego Oscara, 2000 r. Autorem tych słów jest [[Stanisław Tym]], który napisał Wajdzie przemówienie<ref>„Rzeczpospolita” nr 165, 17 lipca 2002.</ref>.
** Zobacz też: [[język polski]]
 
* Film to pewna maszyna. Jak rusza, to za każdym razem jest taka sama – czy to dramat, czy komedia, czy to dzieje się w zimie, czy w lecie, czy to jest film trochę większy, czy mniejszy, czy gra Polański, czy ktoś inny. To pewna rzeczywistość, której wszyscy muszą się podporządkować.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=11083 Wywiadwywiad, 2002]
 
* Inaczej opowiada się o polityce, o historii, a inaczej o teraźniejszości, o rzeczywistości. Młodzi reżyserzy chcieliby opowiadać o sobie, o normalnym życiu, ale na to trzeba czasu.
** Źródło: Kinga Mieszaniec, ''Kino idzie za opowieścią'', „Alma Mater”, nr 91, kwiecień 2007, s. 63, 64.
 
* Jest bardzo wielu zdolnych i to nie jest problem naszej kinematografii. Istotne są dwie rzeczy. Po pierwsze nasze kino – Polskiej Szkoły Filmowej – wspierała literatura. Robiliśmy filmy na ten sam temat, czy na podstawie tych samych utworów literackich. Dzisiaj to się trochę rozmija. Z drugiej strony kinematografia przestała być kinematografią zawodową, a stała się obszarem natchnionych, zdolnych młodych twórców, którym z kolei za mało pomagają ci, którzy naprawdę potrafią robić filmy.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=40317 Wywiadwywiad, 2007]
 
* Kino nie może być w kraju wolnym finansowane przez państwo, powinno być częściowo przez nie wspierane. My robimy filmy mówione po polsku, a to nie jest bez znaczenia. Jeżeli Państwo nie chcą, żeby wszystkie wydarzenia były opowiadane po angielsku i przetłumaczone na polski, to trzeba znaleźć na to środki. Francja jest tu wzorem, jeśli chodzi o wspieranie i ochronę swojego kina. Francuzi produkują 150 filmów rocznie.
** Źródło: Kinga Mieszaniec, ''Kino idzie za opowieścią'', „Alma Mater”, nr 91, kwiecień 2007, s. 64.
 
* Nie ma zbyt wiele postaci kobiecych w polskiej literaturze, która biegnie za czymś innym, więc wszystko, w czym pojawiają się interesujące kobiety, należy pilnie obserwować.
Linia 22:
** Zobacz też: [[literatura]]
 
* Miałem bezsenną noc. Pojawił mi się Anioł Reżyserii i powiedział, że Polański to jest to, a ja sobie przypomniałem, że reżyserowałem go 47 lat temu. Pomyślałem, że to jest dobry pomysł, żeby się znowu spotkać. Wie pani, co mi się najbardziej podobało – że on jest dziś tak samo zawzięty na punkcie doskonałości. Wszystko jedno co robi – czy reżyseruje, czy gra (…). (…) czas się go nie ima. I z taką samą zawziętością przystąpił do tej pracy. To, co było bardzo ujmujące, to także fakt, że po tylu latach mieszkania za granicą nie zapomniał języka polskiego i tak brawurowo zrealizował tę rolę w tym języku. Nic go nie tknęło, a przecież on włada kilkoma językami. Na co dzień rzadko mówi po polsku. Myślę zresztą, że to był jeden z powodów, dla których zgodził się przyjąć tę propozycję. Bo mógł, niespodziewanie, zagrać po polsku. Dalej, że znał tę rolę w wykonaniu wielkich aktorów polskich i wiedział, że ma ona swoją legendę. Pracowało mi się z nim dobrze, dlatego że całkowicie się temu poświęcił.
** Opis: odpowiedź na pytanie, dlaczego Papkina zagrał [[Roman Polański]] i jak się z nim pracowało.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=11083 Wywiadwywiad, 2002]
 
* Musimy szukać porozumienia z rzeczywistością, która jest tu i teraz.
** Źródło: Katarzyna Szymanek, ''Andrzej Wajda. najważniejsza jest przyjaźń'', „To i Owo” nr 29, 19 lipca 2011, s. 5.
** Zobacz też: [[rzeczywistość]]
 
Linia 39:
 
* Polska kinematografia powstała tak naprawdę po 1945 roku, w najbardziej niesprzyjających warunkach ograniczeń nie tylko cenzuralnych, lecz także technicznych. Przedwojenne studia filmowe spłonęły. Nasze najważniejsze filmy robiliśmy w studiach filmowych w Łodzi, które zostały przebudowane z sali sportowej. Wszyscy wiedzieliśmy jedno, że kino przedwojenne to jest nasz największy wróg. Nie widzieliśmy w nim dla siebie żadnych sojuszników ani wśród aktorów, ani reżyserów. Ja zresztą nigdy nie pracowałem z aktorami, którzy grali przed wojną. Chcieliśmy zrobić coś swojego i tak powstały filmy Munka, Kawalerowicza, Hasa. Poza tym polskie kino budziło zainteresowanie. To były fantastyczne czasy. Wszyscy zaczynaliśmy i wierzyliśmy, że kino może być też polską sztuką.
** Źródło: Kinga Mieszaniec, ''Kino idzie za opowieścią'', „Alma Mater”, nr 91, kwiecień 2007, s. 63.
 
* Polska szkoła filmowa to wojenny temat i neorealistyczna forma. Fascynowaliśmy się włoskim neorealizmem. To było coś nowego: zdjęcia plenerowe, przy naturalnym oświetleniu. Nie znosiliśmy filmów przedwojennych, kręconych w atelier, jak ''Pani minister tańczy'' czy ''Dodek na froncie''. Nigdy wcześniej kino w obrębie kultury narodowej nie było tak ważne. Nosiło na sobie ciężar utrzymania tożsamości narodowej.
Linia 49:
 
* ''Post mortem. Opowieść katyńska'' jest dla mnie filmem bardzo szczególnym i bardzo bolesnym. Przez całe dziesięciolecia prawda o zbrodni katyńskiej była zatajana i wiem, że powinien on powstać wcześniej, ale długo namyślałem się, jak ten film zrealizować. Nie miałem żadnych sojuszników w polskiej literaturze poza wierszem Herberta. Szukałem drogi, o czym opowiedzieć i co pokazać na ekranie, żeby temat katyński zaistniał. Widz oceni, czy nam się to udało.
** Źródło: Kinga Mieszaniec, ''Kino idzie za opowieścią'', „Alma Mater”, nr 91, kwiecień 2007, s. 63.
 
* Powinniśmy – nie wiem – znaleźć jakąś formę, żeby zwrócić się do szefa telewizji publicznej. Dlaczego do publicznej telewizji? Dlatego, że to jest jedyna telewizja, która mówi do wszystkich Polaków. My możemy oczywiście mieć przyjaciół w TVN-ie, może nas wspierać i druga telewizja, ale pamiętajcie o tym – że oni, tak jak patrzyłem na to, co się dzieje na ekranie telewizor (sic!) – to oni dobrze wiedzą, że właśnie pierwsza telewizja może im odebrać w razie potrzeby licencję. I oni wolą podobny program nadawać na wszelki wypadek. My musimy mieć zapewnione miejsce w telewizji, bo czego nie ma w telewizji, to nie istnieje. My musimy mieć zapewnione i nie można dopuścić do tego, aby było inaczej. (…) Polak siedzi parę godzin przed telewizorem i jeśli nie ma tego w telewizji to nie ma tego w ogóle. Dlatego bardzo proszę, żeby ci którzy lepiej się orientują i lepiej to rozumieją ode mnie, znaleźli taką formę, która by nam zapewniła właśnie miejsce w telewizji.
** Źródło: Andrzej Wajda podczas przedwyborczego wystąpienia w warszawskich Łazienkach, 16 maja 2010, [http://www.tvn24.pl/-1,1656550,0,1,tusk-bronku--do-boju-zwyciezysz-_-wygra-polska,wiadomosc.html TVN24.pl], [http://www.youtube.com/watch?v=wTYyXnH2zIg YouTube]
 
Linia 74:
 
* (…) wiersz biegnie, ma rozpęd, dialogi wierszem są żywsze i bardziej ekscytujące – po chwili widownia się przyzwyczaja, że będą tak mówić i nie buntuje się przeciwko temu, a odwrotnie – śledzi bardziej te słowa – dlatego, że są one tak kunsztownie powiązane.
** Źródło: [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=11083 Wywiadwywiad, 2002]
** Zobacz też: [[wiersz]]
 
* Zbyszek Cybulski przyjechał w dniu rozpoczęcia zdjęć do filmu ''Popiół i diament'' o siódmej rano i natychmiast udał się do garderoby. Zobaczyłem go, kiedy wychodził szybkim, zdecydowanym krokiem, a za nim biegły dwie panie od kostiumów i wołały zrozpaczone: – Panie reżyserze, on nie chce się przebrać! Rzeczywiście Zbyszek ubrany był tak jak zawsze w ciągu wielu lat naszej znajomości: dżinsy, zielona wojskowa kurtka, przez ramię przewieszony wojskowy chlebak, sznurowane trzewiki. (…) Czyż jako reżyser mogłem nie zrozumieć tego wyzwania?
** Źródło: Andrzej Wajda, ''Podwójne spojrzenie'', Warszawa 1998.
** Zobacz też: [[Zbigniew Cybulski]]
Linia 85:
** Źródło: Piotr Włodarski, ''Pan Andrzej'', Wyd. Piotr Włodarski, Łódź 2001. Cytat za recenzją w „Neue Zurcher Zeitung”.
 
* Dziękuję za ukształtowanie mojego solidarnościowego pokolenia, za działania, które zaowocowały polską wolnością. (…) Z całego serca dziękuję. Dziękuję za dokonania, bez których polska kultura byłaby inna, a jestem przekonany, że byłaby uboższa. (…) Chciałem podziękować nie tylko za konkretne dokonania w obszarze filmu, ale za wszystkie, mądre wzruszenia polskie, których źródłem były filmy i wydarzenia natury kulturalnej. Chciałem podziękować też za mądrze postawione trudne pytania polskie, o nasze życie, o naszą, często nieodległą przeszłość.
** Autor: [[Bronisław Komorowski]], [http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,9292757,Prezydent_do_Wajdy__Uksztaltowal_pan_pokolenie__Solidarnosci_.html gazeta.pl, ''Prezydent do Wajdy: Ukształtował pan pokolenie „Solidarności”'', 21 marca 2011]
 
Linia 97:
 
* Pomimo że bałem się spotkania z Wajdą, bo jest to spotkanie z legendą i sławą polskiego kina, to przyjąłem jego propozycję bez wahania. W trakcie pracy nad filmem okazało się, że moje obawy były zupełnie niepotrzebne. Wajda jest niezwykle kreatywnym i otwartym na sugestie reżyserem. To bardzo usprawnia pracę i czyni ją przyjemniejszą.
** Autor: [[Bartosz Prokopowicz]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2667 Wywiadwywiad, 2001]
 
* Poza planem jest bardzo spokojny, wręcz wyciszony, ale kiedy staje za kamerą – wszystko w nim buzuje, jakby reżyserował debiut.
Linia 108:
** Autor: [[Sławomir Cenckiewicz]]
** Opis: o filmie ''[[Wałęsa. Człowiek z nadziei]]''
** Źródło: [http://niezalezna.pl/46378-rozmowa-niezalezna-cenckiewicz-o-filmie-wajdy-wielkie-falszerstwo-historyczne ''Rozmowa Niezależna. ​CenckiewiczCenckiewicz o filmie Wajdy: wielkie fałszerstwo historyczne'', niezalezna.pl, 24 września 2013]
** Zobacz też: [[Piotr Gontarczyk]], [[Andrzej Friszke]]
 
==Zobacz też==
* [[:Kategoria:Filmy w reżyserii Andrzeja Wajdy|Filmyfilmy w reżyserii Andrzeja Wajdy]]
* [[kino moralnego niepokoju]]
 
Linia 119:
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Wajda, Andrzej}}
[[Kategoria:Kino moralnego niepokoju]]
[[Kategoria:Laureaci Cezara dla najlepszego reżysera]]